Ο Διογένης είναι ένας τραγουδιστής και μουσικός που εκπροσωπεί επάξια το ποντιακό τραγούδι! Γνήσιος πόντιος, γεννήθηκε στην Έδεσσα και η μοίρα του επεφύλασσε μεγάλες εκπλήξεις! Έγινε γνωστός τραγουδώντας σε νυχτερινά μαγαζιά, γάμους και άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις. Πάντα περιτριγυρισμένος από την αγάπη του απλού κόσμου που τον ακολουθεί πιστά! Στην περιοχή μας αποτελεί σύμβολο του ποντιακού τραγουδιού και είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους ανθρώπους του τόπου μας και όχι μόνο. Μίλησε στον Σταύρο Βαφειάδη...
Ερ: Από τα 7 σου χρόνια ασχολείσαι με το τραγούδι και στην ηλικία των 10 έκανες τα πρώτα σου βήματα στη λύρα. Στα 13 σου έπαιξες και τραγούδησες για πρώτη φορά επαγγελματικά σε νυχτερινά μαγαζιά, γάμους και λοιπές εκδηλώσεις. Τι σε ώθησε να ασχοληθείς από τόσο μικρός με τη μουσική και το τραγούδι;
Απ: Καταρχάς να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την πρόσκληση σου αυτή και ελπίζω το aridaianews.gr να γίνει όσο γίνεται πιο γνωστό και δημοφιλές.
Με το τραγούδι ασχολούμαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τραγουδώντας σε σχολικές χορωδίες, εκδηλώσεις τοπικών συλλόγων ή σε «μίνι» θεατρικές παραστάσεις που συνήθως διοργάνωνε κάποιος τοπικός φορέας. Με τη μουσική και ιδιαιτέρα με τη λύρα όμως η ενασχόληση μου ήρθε εντελώς τυχαία μιας και εγώ απ την ηλικία τον 10 ήθελα να ασχοληθώ με το μπαγλαμά και παρακαλούσα τους γονείς μου να μου πάρουν έναν για να αρχίσω να κάνω μαθήματα… Εκείνο όμως το διάστημα (Μάιος του 1996 αν θυμάμαι καλά) ο σύλλογος του χωριού μου έφερε έναν δάσκαλο ποντιακής λύρας ο οποίος θα άρχιζε να παραδίδει μαθήματα στεγαζόμενος στην αίθουσα του συλλόγου αλλά με μισθό που θα πλήρωναν οι μαθητές. Έτσι με την παιδική παρόρμηση και λίγο με την κλήση που φαινόταν ότι έχω προς τη μουσική ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα στη λύρα. Έκανα μαθήματα περίπου 20 λεπτά την εβδομάδα για ένα μόνο χρόνο, μετά μια διαμάχη του συμβουλίου με τον δάσκαλο μας στέρησε τα μαθήματα. Τα επόμενα 2 χρόνια προσπαθούσα να βελτιώσω το παίξιμό μου ακούγοντας απ’ τις κασέτες γνωστά τραγούδια και προσπαθώντας να τα παίζω στη λύρα. Έτσι στην ηλικία των 13 άρχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά…
Ερ: Πως αισθάνεσαι που στην ηλικία μόλις των 24 ετών έχεις ήδη καταξιωθεί στον ποντιακό χώρο τόσο παίζοντας λύρα, όσο και τραγουδώντας;
Απ: Πολύ όμορφα !!! Είναι πολύ σημαντικό να βλέπει κάποιος πως οι κόποι του ανταμείβονται και το σημαντικότερο να εισπράττει τόση αγάπη απ’ τον κόσμο… πραγματικά νιώθω τόσο όμορφα όταν κατεβαίνω απ την πίστα και ο κόσμος μου συμπεριφέρεται σαν να είμαι φίλος τους και με ξέρουν χρόνια. Φυσικά δεν παύουν να υπάρχουν και αυτοί που έχουν αντίθετη άποψη , αλλά δεν γίνεται να αρέσεις σε όλους , ας μην γελιόμαστε, το μόνο που μπορείς και πρέπει να κάνεις είναι να συνεχίζεις να προσπαθείς για το καλύτερο…
Ερ: Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το μαύρο κομμάτι της Ποντιακής ιστορίας που αφορά στη Γενοκτονία των Ποντίων;
Απ: Κάθε φορά που συζητώ το θέμα περί γενοκτονίας τα συναισθήματα είναι πολύ ανάμικτα στο μυαλό μου. Από τη μία θλίβομαι και στεναχωριέμαι γιατί θυμάμαι τις ιστορίες που μου έλεγε ο συχωρεμένος ο παππούς μου για το «μελμεκέτ» την πατρίδα δηλαδή, τον τρόπο ζωής, την οικονομική άνεση που είχαν και έχασαν, την καλοσύνη και την αθωότητα που είχε ο κόσμος τότε… και απ’ την άλλη, εξοργίζομαι και με πνίγει το δίκαιο όταν σκέφτομαι αυτά που τράβηξαν οι πρόγονοί μας και η οργή του καθενός γίνεται ακόμα πιο μεγάλη όταν ακούει απ’ τους ίδιους τους παππούδες του να του εξιστορούν πως σκοτώθηκαν, βιάστηκαν, κακοποιήθηκαν οι γονείς τους… Μακάρι η ιστορία να μην μας επιφυλάσσει ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο με τα γεγονότα του ξεριζωμου. Και μακάρι κάποια στιγμή αυτό το κράτος να «ενημερώσει» τον κόσμο του για τα εγκλήματα και τα αληθινά γεγονότα που έλαβαν χώρα τότε , όχι όπως τώρα που στα βιβλία αποκαλούνται απλά «αναταραχή» ή «επεισόδια»… 353,000 νεκροί είναι αυτοί, αξίζουν κάτι παραπάνω πιστεύω.
Ερ: Το νέο σου CD με τίτλο «Το όμεμαν» είναι γεγονός. Πως αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Απ: Είμαι πολύ χαρούμενος. Πιστεύω πως είναι ένα πολύ καλό CD και το αποτέλεσμα δικαιώνει εμένα και τους συνεργάτες μου. Αφιερώσαμε πολλές ώρες στο studio δουλεύοντας και πιστεύω πως το άκουσμα του θα ικανοποιήσει και τους ποιο απαιτητικούς ακροατές. Περιέχει 35 τραγούδια σε LIVE εκτελέσεις και όμορφες διασκευές που ο κόσμος ήδη τα έχει αγαπήσει δίνοντας μας τα εύσημα. Τους ευχαριστούμε φυσικά και εμείς πολύ για την αγάπη και την στήριξη τους.
Ερ: Γεννήθηκες στην Έδεσσα Πέλλας. Θα έπαιρνες ποτέ την απόφαση να αφήσεις τον τόπο σου και να ζήσεις κάπου αλλού, αν το απαιτούσε η δουλειά σου;
Απ: Ναι θα το έκανα. Είναι δύσκολο τις περισσότερες φορές να αποχωριστείς τα αγαπημένα σου πρόσωπα και τους φίλους σου αλλά πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να φτιάχνει τη δική του μοίρα.
Ερ: Πως αποφάσισες να σπουδάσεις νοσηλευτική; Ασχολήθηκες ποτέ με αυτό;
Απ: Από μικρός ήθελα να ασχοληθώ με τον τομέα και τα επαγγέλματα υγείας. Πιστεύω πως δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα και αυτός που το κάνει πρέπει να το νιώθει πραγματικά. Πάντα μου άρεσε και μου αρέσει να βοηθάω τους ανθρώπους όσο περνάει απ’ το χέρι μου. Αυτό το διάστημα δεν εργάζομαι σαν νοσηλευτής, το έχω κάνει στο παρελθόν και ποιος ξέρει.. ίσως να το ξανακάνω και στο μέλλον.
Ερ: Από τα 7 σου χρόνια ασχολείσαι με το τραγούδι και στην ηλικία των 10 έκανες τα πρώτα σου βήματα στη λύρα. Στα 13 σου έπαιξες και τραγούδησες για πρώτη φορά επαγγελματικά σε νυχτερινά μαγαζιά, γάμους και λοιπές εκδηλώσεις. Τι σε ώθησε να ασχοληθείς από τόσο μικρός με τη μουσική και το τραγούδι;
Απ: Καταρχάς να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την πρόσκληση σου αυτή και ελπίζω το aridaianews.gr να γίνει όσο γίνεται πιο γνωστό και δημοφιλές.
Με το τραγούδι ασχολούμαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τραγουδώντας σε σχολικές χορωδίες, εκδηλώσεις τοπικών συλλόγων ή σε «μίνι» θεατρικές παραστάσεις που συνήθως διοργάνωνε κάποιος τοπικός φορέας. Με τη μουσική και ιδιαιτέρα με τη λύρα όμως η ενασχόληση μου ήρθε εντελώς τυχαία μιας και εγώ απ την ηλικία τον 10 ήθελα να ασχοληθώ με το μπαγλαμά και παρακαλούσα τους γονείς μου να μου πάρουν έναν για να αρχίσω να κάνω μαθήματα… Εκείνο όμως το διάστημα (Μάιος του 1996 αν θυμάμαι καλά) ο σύλλογος του χωριού μου έφερε έναν δάσκαλο ποντιακής λύρας ο οποίος θα άρχιζε να παραδίδει μαθήματα στεγαζόμενος στην αίθουσα του συλλόγου αλλά με μισθό που θα πλήρωναν οι μαθητές. Έτσι με την παιδική παρόρμηση και λίγο με την κλήση που φαινόταν ότι έχω προς τη μουσική ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα στη λύρα. Έκανα μαθήματα περίπου 20 λεπτά την εβδομάδα για ένα μόνο χρόνο, μετά μια διαμάχη του συμβουλίου με τον δάσκαλο μας στέρησε τα μαθήματα. Τα επόμενα 2 χρόνια προσπαθούσα να βελτιώσω το παίξιμό μου ακούγοντας απ’ τις κασέτες γνωστά τραγούδια και προσπαθώντας να τα παίζω στη λύρα. Έτσι στην ηλικία των 13 άρχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά…
Ερ: Πως αισθάνεσαι που στην ηλικία μόλις των 24 ετών έχεις ήδη καταξιωθεί στον ποντιακό χώρο τόσο παίζοντας λύρα, όσο και τραγουδώντας;
Απ: Πολύ όμορφα !!! Είναι πολύ σημαντικό να βλέπει κάποιος πως οι κόποι του ανταμείβονται και το σημαντικότερο να εισπράττει τόση αγάπη απ’ τον κόσμο… πραγματικά νιώθω τόσο όμορφα όταν κατεβαίνω απ την πίστα και ο κόσμος μου συμπεριφέρεται σαν να είμαι φίλος τους και με ξέρουν χρόνια. Φυσικά δεν παύουν να υπάρχουν και αυτοί που έχουν αντίθετη άποψη , αλλά δεν γίνεται να αρέσεις σε όλους , ας μην γελιόμαστε, το μόνο που μπορείς και πρέπει να κάνεις είναι να συνεχίζεις να προσπαθείς για το καλύτερο…
Ερ: Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το μαύρο κομμάτι της Ποντιακής ιστορίας που αφορά στη Γενοκτονία των Ποντίων;
Απ: Κάθε φορά που συζητώ το θέμα περί γενοκτονίας τα συναισθήματα είναι πολύ ανάμικτα στο μυαλό μου. Από τη μία θλίβομαι και στεναχωριέμαι γιατί θυμάμαι τις ιστορίες που μου έλεγε ο συχωρεμένος ο παππούς μου για το «μελμεκέτ» την πατρίδα δηλαδή, τον τρόπο ζωής, την οικονομική άνεση που είχαν και έχασαν, την καλοσύνη και την αθωότητα που είχε ο κόσμος τότε… και απ’ την άλλη, εξοργίζομαι και με πνίγει το δίκαιο όταν σκέφτομαι αυτά που τράβηξαν οι πρόγονοί μας και η οργή του καθενός γίνεται ακόμα πιο μεγάλη όταν ακούει απ’ τους ίδιους τους παππούδες του να του εξιστορούν πως σκοτώθηκαν, βιάστηκαν, κακοποιήθηκαν οι γονείς τους… Μακάρι η ιστορία να μην μας επιφυλάσσει ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο με τα γεγονότα του ξεριζωμου. Και μακάρι κάποια στιγμή αυτό το κράτος να «ενημερώσει» τον κόσμο του για τα εγκλήματα και τα αληθινά γεγονότα που έλαβαν χώρα τότε , όχι όπως τώρα που στα βιβλία αποκαλούνται απλά «αναταραχή» ή «επεισόδια»… 353,000 νεκροί είναι αυτοί, αξίζουν κάτι παραπάνω πιστεύω.
Ερ: Το νέο σου CD με τίτλο «Το όμεμαν» είναι γεγονός. Πως αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Απ: Είμαι πολύ χαρούμενος. Πιστεύω πως είναι ένα πολύ καλό CD και το αποτέλεσμα δικαιώνει εμένα και τους συνεργάτες μου. Αφιερώσαμε πολλές ώρες στο studio δουλεύοντας και πιστεύω πως το άκουσμα του θα ικανοποιήσει και τους ποιο απαιτητικούς ακροατές. Περιέχει 35 τραγούδια σε LIVE εκτελέσεις και όμορφες διασκευές που ο κόσμος ήδη τα έχει αγαπήσει δίνοντας μας τα εύσημα. Τους ευχαριστούμε φυσικά και εμείς πολύ για την αγάπη και την στήριξη τους.
Ερ: Γεννήθηκες στην Έδεσσα Πέλλας. Θα έπαιρνες ποτέ την απόφαση να αφήσεις τον τόπο σου και να ζήσεις κάπου αλλού, αν το απαιτούσε η δουλειά σου;
Απ: Ναι θα το έκανα. Είναι δύσκολο τις περισσότερες φορές να αποχωριστείς τα αγαπημένα σου πρόσωπα και τους φίλους σου αλλά πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να φτιάχνει τη δική του μοίρα.
Ερ: Πως αποφάσισες να σπουδάσεις νοσηλευτική; Ασχολήθηκες ποτέ με αυτό;
Απ: Από μικρός ήθελα να ασχοληθώ με τον τομέα και τα επαγγέλματα υγείας. Πιστεύω πως δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα και αυτός που το κάνει πρέπει να το νιώθει πραγματικά. Πάντα μου άρεσε και μου αρέσει να βοηθάω τους ανθρώπους όσο περνάει απ’ το χέρι μου. Αυτό το διάστημα δεν εργάζομαι σαν νοσηλευτής, το έχω κάνει στο παρελθόν και ποιος ξέρει.. ίσως να το ξανακάνω και στο μέλλον.
ΤΟ ARIDAIA NEWS ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΘΕΡΜΑ ΤΟΝ ΔΙΟΓΕΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΑΥΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!
ΜΠΡΑΒΟ ΔΙΟΓΕΝΗ ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ.ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΕΔΩ ΣΤΗ ΡΟΔΟ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ.ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΛΕΝΗ
ΡΟΔΟΣ