Συζήτηση στη Βουλή για την καταδίκη των 40 καθηγητών στα Γιαννιτσά

Η επερώτηση του κ. Ζιώγα και η απάντηση της Υφυπουργού Παιδείας κ. Χριστοφιλοπούλου!

Κυρία και κύριοι συνάδελφοι, θα προηγηθούν τώρα οι δύο επίκαιρες ερωτήσεις που έχουν σχέση με το Υπουργείο Παιδείας λόγω σοβαρού κωλύματος της κυρίας Χριστοφιλοπούλου η οποία έχει ενημερώσει από χθες. Θα συζητηθεί η με αριθμό 447/24-1-2011 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Ιωάννη Ζιώγα προς τους Υπουργούς Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σχετικά με τις διώξεις 40 εκπαιδευτικών του 2ου Λυκείου Γιαννιτσών 3 γιατρών και 2 γονέων κλπ. Κύριε Ζιώγα, έχετε δύο λεπτά για να αναπτύξετε την επίκαιρη ερώτησή σας.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΙΩΓΑΣ:

Σας ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε. Είναι γνωστό, κυρία Υφυπουργέ, σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα ότι ο Σύλλογος των Εκπαιδευτικών έχει το δικαίωμα να κρίνει στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς τη φοίτηση των μαθητών, αν ήταν επαρκής ή όχι, την ποιοτική και ποσοτική διδασκαλία, ώστε να κριθεί εάν η φοίτησή τους ήταν επαρκής. Αυτό το δικαίωμα δεν ανήκει σε κανέναν δικαστή, αλλά στο συγκροτημένο συγκεκριμένο όργανο του σχολείου, στο Σύλλογο των Εκπαιδευτικών.
Όμως, το δικαστήριο καταδίκασε τους σαράντα καθηγητές, τρεις γιατρούς και μία μητέρα, σε δωδεκάμηνη φυλάκιση, γιατί τόλμησαν, οι μεν να ασκήσουν το παιδαγωγικό τους έργο, δικαιολογώντας απουσίες που βασίζονταν σε δικαιολογητικά γιατρών και οι δε, γιατί οι διαγνώσεις της πραγματικής ασθένειας των παιδιών δεν έφτασαν έγκαιρα, αλλά με καθυστέρηση μερικών ωρών. Κυρία Υπουργέ, τονίζουμε ότι οι μαθητές που βοηθήθηκαν από τους καθηγητές ήταν όλοι ιδιάζουσες περιπτώσεις.
Ο ένας μαθητής με 80% αναπηρία, ο άλλος με χρόνια πάθηση και μαθήτρια με ψυχολογικά προβλήματα. Επίσης, αξίζει να σημειώσουμε ότι οι καταδικασθέντες καθηγητές δεν πέρασαν στην επόμενη τάξη τα παιδιά, κανένα από τα παιδιά. Αυτό που έκαναν ήταν να τους δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία να δώσουν εξετάσεις το Σεπτέμβρη.
Αυτό είναι δικαιοσύνη κατά τη γνώμη σας; Μία δικαιοσύνη που δεν έχει λέξη να πει για τα χιλιάδες παιδιά που αναγκάζονται να διακόψουν το σχολείο κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες, για να δουλέψουν απεμπολώντας το συνταγματικό τους δικαίωμα που δήθεν τους δίνει ίσα δικαιώματα για τη μόρφωση;
Γνωρίζουμε ότι και στο παρελθόν οι κυβερνήσεις επιχείρησαν να επιβάλουν αστυνομοκρατία και τρομοκρατία στα σχολεία. Να σας θυμίσω ότι εδώ και δεκαπέντε χρόνια ισχύει δυστυχώς ακόμη αυτή η κατάπτυστη πράξη νομοθετικού περιεχομένου, όπως και με τα μαθητοδικεία συγκεκριμένα, γιατί τόλμησαν οι μαθητές να αγωνιστούν για σχολείο που μορφώνει και όχι που εξοντώνει. Σας ευχαριστώ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων):

Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε. Κύριε Ζιώγα, είμαστε σε γνώση του περιστατικού, δυστυχούς περιστατικού και θα έλεγα ότι η ευχή του Υπουργείου Παιδείας –το τι θα κάνουμε θα το πω αμέσως μετά, αλλά δεν μπορώ, δεν δύναμαι και δεν πρέπει να παρέμβω σε εκκρεμούσα δίκη- θα ήταν πραγματικά να μην είχαμε φθάσει εκεί.
Έχουμε το περιστατικό της δίκης. Δεν θα αναφερθώ στα Γιαννιτσά, αλλά θα αναφερθώ στα όσα είπατε για την ουσία της αυτοτέλειας, της αυτονομίας που πρέπει να έχει ο Σύλλογος Διδασκόντων. Και ο Σύλλογος Διδασκόντων σε ένα σχολείο είναι εκείνος ο οποίος θα πρέπει να έχει τον τελικό παιδαγωγικό λόγο, για το με ποιο τρόπο θα μπορέσει να βοηθήσει τα παιδιά -όχι να μη δώσουν εξετάσεις, έχετε απόλυτο δίκιο- που έχουν αδυναμίες και προβλήματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Απ’ ό,τι πληροφορούμαι, διότι έψαξα πολύ το θέμα, όσον αφορά το κενό του νόμου -και σε αυτό μπορώ να μιλήσω, γιατί για τη δίκη δεν θα μιλήσω- έχουμε μία αντίφαση σε δύο Προεδρικά Διατάγματα. Έχουμε μία παλαιότερη εγκύκλιο για τα γενικά λύκεια που αναφέρει ότι εκπρόθεσμες αιτήσεις για δικαιολόγηση απουσιών, θα πρωτοκολλούνται κατά τον ίδιο τρόπο και θα αντιμετωπίζεται στη συνέχεια από το Σύλλογο των Καθηγητών, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις.
Αυτό το «σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις» είναι αυτό που δεν αφήνει τη δυνατότητα στον καθηγητή να ασκήσει τον παιδαγωγικό του ρόλο, ενώ ένα νεώτερο Προεδρικό διάταγμα του 2008 για τα ΕΠΑΛ λέει το ίδιο ακριβώς: Εκπρόθεσμες αιτήσεις για δικαιολόγηση απουσιών θα πρωτοκολλούνται κατά τον ίδιο τρόπο και θα αντιμετωπίζονται στη συνέχεια από το Σύλλογο των Καθηγητών και μιλώ αυτή τη στιγμή, κυρία Πρόεδρε, για να μην παρεξηγηθώ de lege ferenda, για το δίκαιο το οποίο πρέπει να φτιάξουμε.
Εκτιμούμε στο Υπουργείο Παιδείας ότι η δυνατότητα στο Σύλλογο Διδασκόντων να κατανοεί το εάν πρέπει να δικαιολογηθούν ή δεν πρέπει να δικαιολογηθούν οι απουσίες, πρέπει να υπάρχει. Έρχομαι, λοιπόν, να πω μία τελική κουβέντα στην πρωτομιλία μου και θα σας ακούσω στη συνέχεια, ότι το Υπουργείο Παιδείας θα φέρει σύντομα διατάξεις αναδιάρθρωσης των υπηρεσιών παιδείας προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της αυτοτέλειας της σχολικής μονάδας και όχι μόνο στον παιδαγωγικό ρόλο, αλλά και στο με ποιες διδακτικές μεθόδους, με ποιες προσεγγίσεις, μπορεί πιο ελεύθερα ο εκπαιδευτικός να πετυχαίνει μαθησιακούς στόχους, χωρίς να έχει ποδηγετηθεί από μία άκαμπτη ύλη και από κανόνες και διατάξεις, που πολλές φορές του βάζουν και της βάζουν τροχοπέδη στο να υπάρξει η ομαλή ανάπτυξη αυτών των παιδιών.
Τα μέτρα που πήραμε για το συγκεκριμένο σχολείο και πώς προσπαθούμε να βοηθήσουμε στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, θα τα αναφέρω στη δευτερολογία μου. Ευχαριστώ πολύ.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΙΩΓΑΣ:

Κυρία Υπουργέ, βλέπετε και εσείς το κενό του νόμου τι επιπτώσεις έχει και βεβαίως θα μας επιτρέψετε, με δεδομένες τις νομοθετικές σας πράξεις, τα νομοθετήματα που φέρνετε στη Βουλή και ψηφίζετε, να έχουμε έντονες επιφυλάξεις κατά πόσο τελικά θα δοθεί λύση ή θα δημιουργηθεί περισσότερο πρόβλημα. Θα κάνω μια αναφορά από την ανακοίνωση των παιδιών. Αναφέρουν, λοιπόν, τα παιδιά τα εξής: «Ανεπαρκής είναι η φοίτηση μόνο των μαθητών, των οποίων οι απουσίες αναγράφονται στα απουσιολόγια; Φυσικά και όχι. Χάθηκαν τόσες ώρες πολύτιμων μαθημάτων, γιατί περίπου ενάμιση μήνα ήταν ανάστατη όχι μόνο η σχολική μονάδα, αλλά όλη η κοινωνία των Γιαννιτσών. Χάθηκαν τόσες ώρες πολύτιμων μαθημάτων και ο μόνος λόγος που δεν θεωρείται η φοίτησή μας ανεπαρκής είναι επειδή δεν είχαν συμπληρωθεί απουσιολόγια».
Επίσης, πώς έγινε και θα γίνει η διδασκαλία το προηγούμενο και το επόμενο διάστημα από ανθρώπους οι οποίοι σ’ αυτή τη συγκεκριμένη κοινωνία, στην κλειστή κοινωνία των Γιαννιτσών, έχουν καταδικαστεί σε δώδεκα μήνες; Είναι δυνατόν στην ψυχολογική κατάσταση που βρίσκονται οι διδάσκοντες να κάνουν μάθημα; Βεβαίως, οι ίδιοι δήλωσαν –και προς τιμήν τους- ότι θα προσπαθήσουν στο έπακρο, για να το κατορθώσουν. Όμως, καταλαβαίνετε τις αντικειμενικές δυσκολίες.
Τα παιδιά αναφέρουν και κάτι άλλο: «Αποφασίσαμε να στηρίξουμε τους καθηγητές μας στον αγώνα που κάνουν, για να αποδείξουν ότι όντως είναι αθώοι. Καταδικάστηκαν σε δώδεκα μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή άνθρωποι που δεν έκαναν τίποτα άλλο, παρά να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στα δεκαεπτάχρονα παιδιά. Εάν το δικαστήριο, λοιπόν, θεωρεί ανθρώπους δήθεν νομότυπους παιδαγωγούς και δεν θεωρεί τους καθηγητές μας παιδαγωγούς, τότε χαιρόμαστε που τουλάχιστον αυτοί είναι άνθρωποι».
Αυτή είναι η ανακοίνωση των παιδιών και είναι προς τιμήν τους. Όμως, φαίνεται καθαρά ότι η άτεγκτη δικαιοσύνη, κυρία Υπουργέ -γιατί το ερώτημα στρέφεται και προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης και προς την Κυβέρνηση συνολικά- στοιχίζεται με το αστυνομοκρατικό κράτος σας, με την κυβερνητική σας προπαγάνδα που θεωρεί ότι όλοι μαζί τα έχουμε φάει, ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κοπρίτες και ότι τελικά οι εκπαιδευτικοί ευθύνονται για τη διάλυση του δημόσιου σχολείου που είναι σε εξέλιξη, προκειμένου να εφαρμοστεί το «Καλλικρατικό» σχολειό της αγοράς.
Δηλαδή, απ' ό,τι φαίνεται, μετά από τα Μαθητοδικεία περνάμε στην πράξη και στα Καθηγητοδικεία. Καλούμε, λοιπόν, το Υπουργείο σας και συνολικά την Κυβέρνηση να πάρει θέση γι’ αυτές τις εξελίξεις. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης να πάρει θέση, ώστε η κατάπτυστη αυτή απόφαση να μην εφαρμοστεί και να μείνει στα χαρτιά. Είναι και απαίτηση, άλλωστε, όλης της κοινωνίας. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνοντας, θέλω να πω ότι εγείρεται ένα θέμα και με την αντιμετώπιση του πρώην διευθυντή του λυκείου, που με βάση τη μήνυσή του έγινε όλη αυτή η διαδικασία και η ιστορία. Με βάση αυτή τη μήνυση, λοιπόν, καταδικάστηκε συλλήβδην ο σύλλογος των εκπαιδευτικών. Ο ίδιος αξιολογήθηκε, κατόπιν αυτού, θετικά και προβιβάστηκε σε σχολικό σύμβουλο μαθηματικών στη Θεσσαλία. Δηλαδή, αναγνωρίστηκε προφανώς η προσφορά του στην εκπαίδευση.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων):

Κύριε συνάδελφε, θα σχολιάσω καταρχήν και θα μιλήσω για τις επιπτώσεις στο συγκεκριμένο σχολείο. Με κάθε δυνατό τρόπο, με τους σχολικούς συμβούλους και σε συνεργασία με το σύλλογο των διδασκόντων, επιχειρούμε εμείς και οι κατά τόπο υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας να αποκατασταθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η ηρεμία και η ομαλή λειτουργία του σχολείου και κάνουμε καθετί το δυνατό και για να μη χαθούν οι διδακτικές ώρες.
Άποψή μας είναι ότι η εκπαίδευση θα πρέπει να είναι δημιουργική, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να υπάρχει και η δυσκολία της μάθησης, με την έννοια της χαράς της δημιουργίας που προκαλεί ζόρι στο μαθητή, το σωστό ζόρι όμως και όχι ένα ζόρι που να είναι ένας βρόγχος, μια θηλιά στο λαιμό του μαθητή ή του καθηγητή, για να βγάλει μια ύλη, για να υπακούσει στις διατάξεις. Μακριά από εμάς ο επιθεωρητισμός, μακριά από εμάς το αστυνομικό σχολείο. Κοντά μας ένα σχολείο που βοηθάει το μαθητή να πάει καλύτερα.
Με αυτήν την έννοια λέμε «ναι» στην αυστηρότητα εκεί που χρειάζεται και λέμε «όχι» στον επιθεωρητισμό και στην αστυνομοκρατία. Σ΄ αυτήν, λοιπόν, ακριβώς τη φιλοσοφία αλλάζουμε το πλαίσιο προστασίας με την έννοια της ασφάλειας του εκπαιδευτικού. Ο εκπαιδευτικός έχει πιο μεγάλη ελευθερία, ο σύλλογος των εκπαιδευτικών αξιολογεί τη σχολική μονάδα, μετέχει ο ίδιος στην ίδια του την αξιολόγηση, αυτοαξιολογείται, δεν ελέγχεται.
Δεν υπάρχει επιθεωρητισμός, υπάρχει αξιολόγηση. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του επιθεωρητισμού, του ελεγκτικού, του αστυνομικού και της αξιολόγησης, θέλουμε μια μονάδα που δημιουργεί. Εκεί θέλουμε να πάμε. Τώρα, θα συμφωνήσω μαζί σας και θα σας πω και το ξέρετε πολύ καλά ότι εκεί όπου αλλάξαμε με δικές μας αξιολογικές κρίσεις τους διευθυντές εκπαίδευσης, τα κριτήρια ήταν τέτοια που, όπως φάνηκε, ήταν τόσο αντικειμενικά που έχουμε, επιτέλους, εκτός κομματικών τειχών εξέλιξη διευθυντών στην εκπαίδευση.
Θέλω, όμως, να σας πω ότι, ακριβώς επειδή δεν έχουμε έρθει σε κρίση σχολικών συμβούλων και τηρούνται οι προηγούμενοι πίνακες και επειδή με ευλάβεια πήγαμε στους πίνακες, οι υπηρεσίες και αντίστοιχα ο Γραμματέας του Υπουργείου -και γι’ αυτό ευθύνομαι εγώ και παίρνω την πολιτική ευθύνη- τήρησε τον πίνακα τον παλιό και έτσι έγινε σχολικός σύμβουλος. Εκφράζω, πραγματικά, τη λύπη μου που έγινε αυτό.
Οι πίνακες θα αλλάξουν, αλλά πρέπει να αλλάξει συνολικά όλο το σύστημα. Δεν έπρεπε αυτός ο άνθρωπος να γίνει σχολικός σύμβουλος και το λέω με όλη την ευθύνη εδώ στη Βουλή των Ελλήνων. Διότι υπήρχαν καθηγητές, οι οποίοι με άλλα καθεστώτα -που ξέρουμε τι υπηρετούσαν, πράσινα κόκκινα- έπρεπε ανάλογα με την κομματική τους ιδιότητα να κριθούν για διευθυντές.
Πήγε, λοιπόν αφού έγινε διευθυντής και τα έβαλε με τους προηγούμενους συναδέλφους του. Και μόνο το γεγονός ότι ένας διευθυντής εκπαίδευσης γίνεται δικομανής, τον καθιστά ανάξιο να είναι εκπαιδευτικός. Το λέω μετά λόγου γνώσεως και θα εξαντλήσω τα σημερινά περιθώρια του νόμου για να δω τι θα γίνει, τι μπορώ να κάνω με το ισχύον καθεστώς και βεβαίως πώς θα αλλάξω το νόμο, όπως σας είπα, για να μπορεί να υπάρξει αυτοτέλεια, αξιολόγηση, όχι επιθεωρητισμός, όχι αστυνομοκρατία.
Σ’ αυτό το πλαίσιο θα κινηθούμε και πιστεύω ότι θα υπάρξει καλή εξέλιξη. Και θέλω να ευχηθώ, γιατί μόνο αυτό μπορώ να κάνω, ότι και στην περίπτωση των Γιαννιτσών θα υπάρξει καλή εξέλιξη. Ως εκεί. Δεν μπορώ να πάω παρά πέρα. Ευχαριστώ πολύ.