Α. Παπαρήγα: "Εμείς είμαστε εδώ και οι άλλοι είναι απέναντι"

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛΕΚΑΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ

«Σε αυτές τις συναντήσεις το μόνο καλό που υπάρχει είναι ότι εγκαταλείπονται οι ατάκες και οι κορώνες και τουλάχιστον γίνεται μια καθαρή πολιτική συζήτηση, μια και δεν υπάρχει το κοινό για να δημιουργούνται εντυπώσεις με τις ατάκες. Ξέρετε ότι εμείς δεν τις συμπαθούμε τις ατάκες και για αυτό σε τέτοιες περιπτώσεις η ατμόσφαιρα, ανεξαρτήτως των δικών μας ριζικών διαφωνιών, γίνεται καλή. Σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης που είχαμε, σκεφτόμουν ξανά και ξανά ότι...

...είναι αδύνατο να τοποθετηθείς σε οξυμμένα κρίσιμα καθημερινά ζητήματα σε συνθήκες μάλιστα οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης που εκδηλώνεται συνδυασμένα σε άλλες χώρες της ΕΕ και έξω από αυτήν, είναι αδύνατο να τοποθετηθείς για τη διέξοδο από την κρίση σε συνθήκες, όπου η ελληνική οικονομία είναι ενσωματωμένη στην ΕΕ, σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων παντού χωρίς τελικά να μην φθάσεις στο εξής: Λύση και διέξοδος υπάρχει, όταν κανείς στοχεύει στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, στην ανατροπή του πολιτικού συστήματος και όχι στη μεταμφίεσή του. Δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος για το λαό όταν σε κάθε κλάδο, κάθε τομέα οικονομίας, ακόμα και στο τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών του πολιτισμού και του αθλητισμού, υπάρχει κυριαρχία των μονοπωλίων και ανταγωνισμός. Δεν μπορεί να διαγράψεις ότι ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ υπάρχει οξύτατος ανταγωνισμός.
Θέλουμε να θυμίσουμε στον ελληνικό λαό αυτά που λέγαμε και για την ένταξη στην ΕΟΚ και στην ΕΕ αλλά και για την ένταξη στην ευρωζώνη, ότι η οικονομική ανισομετρία ανάμεσα στις χώρες - μέλη της ΕΕ θα οξυνθεί, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει σύγκλιση μισθών, τιμών ή επιπέδου ζωής, αντίθετα οι αποκλίσεις θα μεγαλώνουν. Ξέρετε ότι η οικονομική ανισομετρία φέρνει και τη πολιτική ανισομετρία.
Εξήγησα και μέσα στη σύσκεψη τι εννοούμε λέγοντας ότι ασκείται στον ελληνικό λαό ιδεολογική τρομοκρατία – και θα προσθέσω εδώ, δεν το είπα μέσα – τύπου Μπιν Λάντεν και ώμος εκβιασμός. Θέλω να εξηγήσω τι εννοούμε. Δεν εννοούμε ότι απέναντι στο λαό δεν μπαίνουν διλήμματα, δεν εννοούμε ότι η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι βαθιά και η απειλή για το λαό πολύ μεγάλη. Εννοούμε το να βάζεις εκβιαστικά διλήμματα όπου και το ένα και το άλλο σκέλος είναι απολύτως ενταγμένα σε ένα και μοναδικό σκοπό: Να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ώστε οι επιχειρηματικοί όμιλοι να διατηρήσουν, να αναπτύξουν και να διευρύνουν τα κέρδη τους με κάθε μέσο. Με ένα λαό εντελώς χρεοκοπημένο, και μάλιστα με χρεοκοπία διαρκείας, ανεξάρτητα αν η χώρα βγει από το κύκλο της κρίσης και μπει σε μια φάση ανάπτυξης. Εμείς θεωρούμε ότι στο επίκεντρο του λαού υπάρχει ένα δίλημμα με δύο διαφορετικά σκέλη και είναι θέμα, όχι πια ενός τμήματος του λαού που ήδη έχει τοποθετηθεί, αλλά της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, να διαλέξει ή το ένα ή το άλλο. Το ένα σκέλος είναι να χρεοκοπήσει ο λαός οριστικά και αμετάκλητα και με τη χρεοκοπία του να βοηθήσει την ανάκαμψη της κερδοφορίας των ελληνικών και ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων και να στηρίξει τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Το άλλο σκέλος είναι, με τη στάση του, να οδηγήσει, όσο γίνεται πιο γρήγορα, στην ενίσχυση του ενιαίου μετώπου των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων, των αγροτών, της νεολαίας και των γυναικών, με στόχο μια οργανωμένη σχεδιασμένη αντεπίθεση με προοπτική την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για την εργατική λαϊκή εξουσία. Ο δρόμος και η επιλογή αυτή δεν σημαίνει ότι παλεύεις αποκλειστικά και μόνο για το αύριο.
Σε αυτό το δρόμο μπορείς να κερδίσεις μάχες, μπορεί να χάσεις και μια δυο μάχες, αν ο συσχετισμός δύναμης δεν είναι ισχυρός, αλλά προετοιμάζεσαι για τον πόλεμο που πρέπει να διεξάγει ο λαός σε βάρος της δικτατορίας των μονοπωλίων, σε βάρος της δικτατορίας του κεφαλαίου. Όχι τυχαία χρησιμοποιούμε τον όρο μονοπώλια και κεφάλαιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι η μάχη, η δράση δεν πρέπει να στρέφεται εναντίον πολιτικών κομμάτων. Αλλά μιλάμε για πολιτικά κόμματα, είτε παλιά, είτε φτιάξουν νέα, τα οποία φύσει και θέσει υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα. Αναγκαίος και βασικός όρος για να τα βγάλει πέρα αυτό το ενωτικό και χειραφετημένο κίνημα είναι να πορευτεί σε συμπαράταξη με το ΚΚΕ. Και ανεξάρτητα αν συμφωνούν σε όλα μαζί μας. Μιλάμε για συμπόρευση. Ούτε ο ένας να «καταπιεί» τον άλλο. Και δεν μπορείς να το επιβάλεις αυτό.
Το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα που μπορείς να του έχεις εμπιστοσύνη. Πρώτο, σε ανύποπτο χρόνο, προέβλεψε ό,τι συμβαίνει σήμερα. Και όταν προβλέπεις δεν δείχνει ότι έχεις μόνο ικανότητα. Δείχνει και ότι όλα, τα μάτια σου, το μυαλό σου, η προσοχή σου είναι στραμμένη αποκλειστικά και μόνο στο λαό, με τρόπο ουσιαστικό. Δεύτερο, είναι το κόμμα που έχει εμπειρία, έχει διδαχτεί από αδυναμίες και λάθη του και ξέρει να συμβάλει στην οργάνωση του λαού. Έχει την εμπειρία να προφυλάσσει το κίνημα από παγίδες και από προβοκάτσιες. Και μιλάμε για ένα κίνημα μαζικό στο οποίο θα ανθίζει και η λαϊκή πρωτοβουλία και αυτενέργεια. Και δεν θα είναι ένα κίνημα περιχαρακωμένο.
Είμαστε εγγύηση, γιατί την τελευταία εικοσαετία μιλήσαμε για την ΕΕ που θα παραδέρνει μέσα από οξύτατους ανταγωνισμούς. Μιλήσαμε ότι η ένταξη στην ΟΝΕ θα μεγαλώσει την απόκλιση της Ελλάδας και άλλων χωρών, μιλήσαμε για τις ιδιωτικοποιήσεις, για τις αλλαγές των εργασιακών σχέσεων, ακόμα τονίσαμε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα χάσουν τη μονιμότητά τους, παρά το γεγονός ότι το Σύνταγμα την κατοχυρώνει.
Εφεδρείες σήμερα στο σύστημα υπάρχουν. Και συνεργασίες ανάμεσα στα κόμματα που στηρίζουν το πολιτικό σύστημα. Μπορεί να είναι δύσκολες, γιατί ο καθένας θέλει η συνεργασία να γίνει υπό τη δική του πρωτοκαθεδρία, το ΠΑΣΟΚ με τη δική του πρωτοκαθεδρία, η ΝΔ με τη δική της. Είναι δυνατό το αστικό πολιτικό σύστημα να καρατομήσει και παιδιά του για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι κάτι αλλάζει, αυτό που λένε νέα πρόσωπα, νέα κόμματα κλπ. Όλα μπορεί να τα κάνει, ένα πράγμα δεν ανέχεται: Την αντεπίθεση, τη ρήξη και την ανατροπή. Επομένως έχει τέτοιες εφεδρείες. Εμείς το ξεκαθαρίζουμε, όχι γιατί η θεωρία μας μάς προετοιμάζει, αλλά γιατί έχουμε σύγχρονες εμπειρίες στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ισπανία και παλιότερες εμπειρίες: τη διάλυση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Μεγάλη Βρετανία κλπ. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι πάνω απ’ όλα σήμερα είναι η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και η δημιουργία αυτού του παλλαϊκού μετώπου – μάλλον η ενίσχυσή του, γιατί φύτρα και δυνατότητες αυτού του μετώπου υπάρχουν και σήμερα.
Ξαναλέω, να μην παγιδευτεί ο λαός σε εκβιασμούς. Η κατάσταση έχει φτάσει σε εκείνο το σημείο, που οι λεγόμενοι ευρωπαίοι σύμμαχοι δεν θα διστάσουν, δεν λέω άμεσα αλλά και στην πορεία, και να σμικρύνουν την ΕΕ για να μείνει ο σκληρός πυρήνας, είναι μετανιωμένοι για τη διεύρυνση με τις 27 χώρες, γι’ αυτούς είναι ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Αυτή είναι η ιστορία.
Επομένως το ζήτημα δεν είναι αν διαπραγματεύεσαι με την α ή την β ικανότητα. Το ζήτημα είναι αν έχεις αποφασίσει στηριγμένος στο λαό να συγκρούεσαι με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Τότε μόνο μπορείς να τους φοβίσεις. Καμιά διαπραγμάτευση, αναδιαπραγμάτευση δεν πρόκειται να τους φοβίσει. Ο δρόμος που προτείνουμε εμείς δεν λέμε ότι είναι εύκολος. Είναι σύνθετος, δύσκολος. Όμως εμείς επιδιώκουμε αποτελεσματικότητα για το λαό και όχι χαμένες ευκαιρίες. Δεν συμφωνήσαμε σε κανένα από τα ειδικά ζητήματα που πρότεινε ο πρωθυπουργός να πούμε τη γνώμη μας και να πούμε σε κάποιο από αυτά να συμφωνήσουμε. Διότι δεν υπάρχουν κάποια ζητήματα που μπορείς να συμφωνήσεις. Αφήστε που και αυτά που έθεσε στο τραπέζι είναι ζητήματα στα οποία διαφωνούμε 100%. Καθαρά πράγματα, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Και μάλιστα και με τη μορφή των διλημμάτων όπου και το ένα σκέλος του διλήμματος και το άλλο σκέλος του διλήμματος δεν αφορούσε το λαό, αλλά αφορούσε πώς θα γεφυρωθούν οι αντιθέσεις των κρατών στην ΕΕ και οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων. Εγώ αυτά είχα να πω. Τώρα, από εκεί και πέρα τα άλλα κόμματα ας κάνουν το κουμάντο τους. Νομίζω ότι έχει αναγνωριστεί ότι η διαφορά του ΚΚΕ είναι ουσιαστική και βαθιά και δεν έχει να κάνει με το να διαφυλάξει ή να αναπτύξει ή να συγκρατήσει το κομματικό του ποσοστό.

Δημοσιογράφος: Ο πρωθυπουργός σας ζήτησε συναίνεση, έθεσε το ζήτημα των συνεργασιών ή κυβέρνησης προσωπικοτήτων;
Α. Παπαρήγα: Ο κ. Παπανδρέου βασικά θέλει συνευθύνη στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Διαπραγματεύσεις όμως που ούτε ένα σημείο δεν αφορά την ανακούφιση του λαού. Καταλαβαίνετε ότι με αυτό τον τρόπο εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να μιλάμε για προσωπικότητες. Διότι ό,τι ζητιέται σήμερα είναι αποφασιστικά ενταγμένο σε αυτή την πολιτική, αναζητούνται τρόποι βελτίωσης.
Και θέλω να ξεκαθαρίσω και ένα ακόμα πράγμα. Ισχύει αυτό που είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Δεν ενδιαφέρει τόσο την ΕΕ και τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές κλπ εδώ στην Ελλάδα, η συναίνεση ανάμεσα στα κόμματα, γιατί, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, υπάρχει στην γενική γραμμή πλεύσης. Τους ενδιαφέρει μέσα από τη συναίνεση να βάλουν φίμωτρο στο λαό.
Τα πράγματα είναι έτσι που τη συναίνεση τη θέλουν ως όχημα για να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα. Και πρέπει να σας πω ότι η ΕΕ, η τρόικα, οι πάντες πιέζουν σήμερα – εμάς αυτή είναι η εκτίμησή μας – για όσο το δυνατό μεγαλύτερη βία κατά του λαού και του λαϊκού κινήματος. Και βία και αποπροσανατολισμό, και βία και χειραγώγηση του κινήματος, και βία και δημιουργία αναχωμάτων. Όταν δεν πιάσει η βία να πιάσουν τα αναχώματα, όταν δεν πιάσουν τα αναχώματα να πιάσει η βία, η ιδεολογική τρομοκρατία.

Δημοσιογράφος: Φαντάζομαι ότι μέσα στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών ετέθη το δίλημμα ότι κινδυνεύουμε να κατεβάσουμε ρολά στις 15 Ιουλίου, όπως είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου.
Α. Παπαρήγα: Κοιτάξτε, η κρίση υπάρχει. Δεν είναι εφεύρημα, ούτε πρόσχημα, ούτε τίποτα άλλο. Και δεν τη δημιούργησε το μνημόνιο. Το μνημόνιο πέτυχε να αφαιρεθούν λαϊκές κατακτήσεις. Η κρίση είναι υπαρκτή, όπως είχαμε πει, στην Ελλάδα θα είναι βαθύτερη, οξύτερη, θα κρατήσει περισσότερο. Η ανάκαμψη θα είναι αναιμική και θα έρθει καινούργια κρίση. Αυτό που εμείς τουλάχιστον τονίσαμε ότι αν τολμήσουν να κάνουν στάση πληρωμών στο λαό, μια ώρα αρχύτερα ο λαός πρέπει να ξεσηκωθεί. Και το ξεκαθαρίζουμε: Όχι τον ξεσηκωμό της κατσαρόλας και τον ξεσηκωμό απλώς των δικαιολογημένα αγανακτισμένων και οργισμένων ανθρώπων. Εδώ μπαίνει ζήτημα να δρομολογήσεις την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Μια τέτοια απάντηση του λαού θα δημιουργήσει προϋποθέσεις, ενδεχομένως – και εμείς έχουμε αυτήν την αισιοδοξία – να συγκρατήσεις τον κατήφορο. Διότι, με τη στάση πληρωμών ο λαός θα καταθέσει καινούρια και μετά θα έρθει η πέμπτη, η έκτη, η έβδομη, η όγδοη, η ένατη, η δέκατη κρίση. Αν ξεσπάσει κρίση στην Ιταλία, αν η κρίση ξεσπάσει στη Γαλλία; Εδώ δε μιλάμε για κρίση στην Ελλάδα, η κρίση του καπιταλισμού αυτή τη στιγμή εκδηλώνεται συγχρονισμένα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Άρα, δεν υπάρχουν για το λαό προσωρινές θυσίες. Υπάρχουν για το λαό οριστικές, δυσβάστακτες θυσίες που οδηγούν τον έναν εκβιασμό να ξετυλίγεται ύστερα από τον άλλο.

Δημοσιογράφος: Έθεσε θέμα πρόωρων εκλογών ο πρωθυπουργός;
Α. Παπαρήγα: Όχι. Μου έχει κάνει εντύπωση η πολλή συζήτηση που γίνεται για δημοψηφίσματα. Και ξέρετε και ο πρόεδρος του ΣΕΒ δεν είναι ένας άνθρωπος που επιπόλαια έριξε κάτι. Αύριο μπορεί να δούμε κανένα δημοψήφισμα για να παρακαμφθεί κάποιο συνταγματικό κόλλημα. Λέω, - δεν ειπώθηκε κανένα θεματολόγιο. Παραδείγματος χάριν, τρομοκρατικό δημοψήφισμα, «ευρώ ή δραχμή». Δημοψήφισμα, παραδείγματος χάριν, για τη μείωση του κράτους που σημαίνει να νομιμοποιηθούν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Αυτά τα δημοψηφίσματα τα θέλουν τα μονοπώλια για να ακουμπήσει ο λαός το κεφάλι στο χώμα. Και γιατί να γίνεται σήμερα συζήτηση για το δημοψήφισμα; Δημοψηφίσματα προβλέπονται. Πραγματικό δημοψήφισμα ήταν αυτό που προτείναμε, για τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Αλλά θα σας πω και ένα άλλο: Τα δημοψηφίσματα που γίνονται υπό την κυριαρχία των δυνάμεων που θεωρούν μονόδρομο την ΕΕ, είδατε πώς τα χρησιμοποιούν; Είδατε τι έγινε στη Γαλλία. Οι Γάλλοι ψήφισαν κατά του Μάαστριχτ και ύστερα από ένα χρόνο με απειλές τους έβαλαν και ξαναψήφισαν, 50% συν 1 υπέρ. Οι Ιρλανδοί ψήφισαν κατά της ευρωσυνθήκης, μετά τους απείλησαν, ψήφισαν «ναι» και μετά ήρθε η κρίση.
Ξέρετε, όπλα είναι όλα, και οι εκλογές και τα δημοψηφίσματα. Αλλά αν ο λαός πάει στην κάλπη, είτε με δημοψήφισμα, είτε με εκλογές κάτω από το εκβιαστικό δίλημμα και σκύψεις το κεφάλι, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Τότε οι εκλογές και τα δημοψηφίσματα θα προσφέρουν θαυμάσια νομιμοποίηση στην πλήρη υποταγή του λαού. Επομένως, όταν ο λαός είναι χειραφετημένος μπορεί να χρησιμοποιήσει κάθε μετερίζι πάλης για να κερδίζει μικρές ή μεγάλες μάχες. Ή τουλάχιστον, να μην τις χάνει.

Δημοσιογράφος: Θεωρείτε από το κλίμα που είδατε να υπάρχει μέσα στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών και ειδικότερα από την θέση που υπήρχε από την πλευρά του κυρίου Σαμαρά ότι είναι πιθανό να δούμε άμεσα το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών;
Α. Παπαρήγα: Εσείς μου ζητάτε να πω τι βγήκε σαν είδηση. Σαν είδηση δε βγήκαν εκλογές. Θα σας πω όμως τη γνώμη μου. Ακριβώς, δεν πάμε για εκλογές μπορεί να σημαίνει μια ώρα αρχύτερα εκλογές, κάτω από κάτι το πολύ ειδικό και ξαφνικό. Για να είναι ακόμα πιο εκβιαστική η επιλογή των εκλογών. Τέτοια είδηση δε βγήκε. Δεν μπορώ να μεταφράζω τους ομιλητές κατά το δοκούν.
Όμως, η διαβεβαίωση αυτή μπορεί να σημάνει μια ώρα αρχύτερα εκλογές, γιατί μπορεί να φανεί ότι υπάρχει ένας ειδικός κίνδυνος και θα ζητήσουν από το λαό με εκλογές να επικυρώσει όλα τα μέτρα που έχουν έρθει, ως «άσχημα μεν, αναγκαία δε».

Δημοσιογράφος: Είπε κάτι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Α. Παπαρήγα: Τοποθετήθηκε.

Δημοσιογράφος: Τι είπε ο Πρόεδρος;
Α. Παπαρήγα: Ο Πρόεδρος ζήτησε να ανταλλαγούν απόψεις για να βοηθηθεί η χώρα. Τι θα έλεγε;

Δημοσιογράφος: Είδατε κάποια διαφορά σε αυτά που είπε ο πρωθυπουργός, σε αυτά που εμφανίστηκε διατεθειμένος να δώσει για να πάρει τη συναίνεση, σε σχέση με τις τελευταίες συναντήσεις.
Α. Παπαρήγα: Όχι. Τίποτα καινούριο. Ενδεχομένως να θέλει να πάει να πει στην τρόικα «έκανα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών». Ενδεχομένως να θέλει να αξιοποιήσει άλλες πολιτικές δυνάμεις. Αλλά πρέπει να σας πω – και είμαι βέβαιη – όταν θα μιλήσει, θα λέει «πλην ΚΚΕ».

Δημοσιογράφος: Ούτε πρόσωπα πρότεινε;
Α. Παπαρήγα: Όχι.

Δημοσιογράφος: Από τη συνάντηση βγήκατε το ίδιο προβληματισμένη, λιγότερο ικανοποιημένη, με κάποιους άλλους ενδοιασμούς;
Α. Παπαρήγα: Κοιτάξτε, εμείς δεν αισθανόμαστε προδομένοι από την κυβέρνηση γιατί ποτέ δεν της δώσαμε εμπιστοσύνη, όπως δεν δώσαμε εμπιστοσύνη και στη ΝΔ. Δεν είμαστε θυμωμένοι με την κυβέρνηση, όπως δεν ήμασταν θυμωμένοι και με τη ΝΔ, γιατί δε μας είχε δώσει το δικαίωμα να ελπίζουμε και δεν ελπίζαμε από αυτούς.
Αυτό που νοιώθουμε είναι ότι εμείς είμαστε εδώ και οι άλλοι είναι απέναντι. Και γι’ αυτό δεν έχουμε ανάγκη σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς στον πρωθυπουργό, να λέμε ότι έχουμε μια κυβέρνηση που «κοιμήθηκε στο τιμόνι», μια κυβέρνηση «που έχασε την ορμή της» και κάτι τέτοια ή κάτι που ακουγόταν για τη ΝΔ, «ένας πρωθυπουργός κλεισμένος στο Μαξίμου». Εμείς θεωρούμε, ότι όπως και η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθούσε να εξασφαλίσει τα κέρδη των μονοπωλίων, το ίδιο προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση αυτή μέσα στις σημερινές συνθήκες.