Γ. Καρασμάνης: Αγρότες και Μνημόνιο

Σπανίζουν, δυστυχώς, οι αναφορές σε ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, που υπέστη και αυτό τις συνέπειες των μνημονιακών χειρισμών της κυβέρνησης.

Αναφέρομαι στους αγρότες, που και εκείνοι ως επαγγελματίες, αλλά και ως καταναλωτές, «γεύτηκαν» τις αλλεπάλληλες αυξήσεις στο ΦΠΑ, τον ειδικό φόρο κατανάλωσης πετρελαίου, την άνοδο των τιμών σπόρων, λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και εργαλείων, τις υπέρμετρες αυξήσεις στις ασφαλιστικές τους εισφορές στον ΕΛΓΑ, αλλά και τις τεράστιες καθυστερήσεις στην απόδοση των αποζημιώσεων, των επιστροφών ΦΠΑ και ΕΦΚ.

Υπέστησαν, δηλαδή, μια σημαντική επιβάρυνση στο κόστος παραγωγής των προϊόντων τους, ενώ την ίδια στιγμή η αδιέξοδη μνημονιακή πολιτική έκανε και κάνει φτωχότερους στην εσωτερική αγορά τους καταναλωτές των προϊόντων τους, αναγκάζοντάς τους να περικόπτουν τις αγορές τους ακόμα και σε βασικά προϊόντα, όπως είναι τα τρόφιμα.

Δεν είναι άλλωστε τυχαία τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, σύμφωνα με τα οποία στον πρώτο χρόνο εφαρμογής του Μνημονίου, ο μέσος όρος των τιμών που πήραν οι αγρότες από την πώληση των προϊόντων τους (δείκτης εκροών) αυξήθηκε μόνο κατά 0,9% και μάλιστα σε τρέχουσες – όχι αποπληθωρισμένες – τιμές, ενώ στον αντίποδα το μέσο κόστος παραγωγής (δείκτης εισροών) αυξήθηκε κατά 10%. Με άλλα λόγια, το άνοιγμα της «ψαλίδας», που μαζί με τον όγκο της παραγωγής και τις κοινοτικές ενισχύσεις διαμορφώνει το αγροτικό εισόδημα, βρέθηκε στο -9,1%.
Οι Τράπεζες έχουν κλείσει τις στρόφιγγες της χρηματοδότησης στον αγροτικό τομέα. Η εφαρμογή των προγραμμάτων-μέτρων του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2007-2013 κυριολεκτικά καρκινοβατεί. Μέχρι σήμερα δεν έχει εκταμιευθεί ούτε ένα ευρώ για επενδυτικά προγράμματα στον πρωτογενή τομέα.
Οι προβλέψεις του πρόσφατα ψηφισθέντος Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος δεν είναι διόλου ευνοϊκές για τους αγρότες. Περικοπές στις δαπάνες των υποστηρικτικών Οργανισμών (ΕΛΓΑ, Μεσοπρόθεσμο σελ.69). Αισθητή μείωση των κοινοτικών ενισχύσεων – για 70 εκατ. ευρώ το χρόνο κάνει λόγο ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, 262,8 εκατ. ευρώ αναφέρει το Μεσοπρόθεσμο (σελ.69). Απαξίωσης γεωργικών βιομηχανιών, ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τράπεζας, αλλά και μείωση της χαμηλότερης σύνταξης που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, της αγροτικής σύνταξης.
Καλύτερα να μην αναφερθούμε αναλυτικά στις εκπεφρασμένες προθέσεις για «αξιοποίηση» αγροτικής γης, εκποίηση βασικών υποδομών, που σχετίζονται άμεσα με τον αγροτικό τομέα (οδικές μεταφορές, λιμάνια, τρένα κ.α.), αλλά και «διαχείριση» του αρδευτικού νερού.
Ως απάντηση στο σημερινό αδιέξοδο, αφού η ελληνική αγορά μαστίζεται από την ύφεση, η κυβέρνηση δείχνει στους αγρότες τις αγορές του εξωτερικού για τα προϊόντα τους. Να πάνε εκεί να ανταγωνιστούν τι ; Όταν έχουν αυξημένο κόστος παραγωγής. Όταν το ευρώ έχει γίνει ένα από τα σκληρότερα νομίσματα στον κόσμο. Αλήθεια, ποια αγροτικά προϊόντα θέλει να ανταγωνιστούν στις διεθνείς αγορές ; Τα κινεζικά ή αυτά της Αφρικής ;
Γιατί να πάρουν οι ξένοι τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα ; Επειδή θα είναι φτηνιάρικα ; Μα τότε θα έχουμε ακόμη χαμηλότερο αγροτικό εισόδημα. Όχι, απαντάνε ορισμένοι : Θα πάμε στις ξένες αγορές με επώνυμα, ποιοτικά, τυποποιημένα, υγιεινά και υψηλής προστιθέμενης αξίας προϊόντα. Μα τότε αυτά θα είναι ακριβά. Πως θα ανταγωνιστούν τα άλλα, τα φθηνότερα ; Σε ποια εισοδήματα καταναλωτών θα στοχεύουν ; Σε εκείνων που και αυτοί με τη σειρά τους αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα ή σε μια χούφτα μόνο, που κατέχουν τον πλούτο ;