Βασίλης Γιουματζίδης: "Σκέψεις για την επόμενη μέρα"

Άρθρο του Βασίλη Γιουματζίδη

Η χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δυσχερή οικονομική κατάσταση, απόρροια της παγκοσμίας οικονομικής κρίσης, αλλά και των δικών μας ανεύθυνων πολιτικών επιλογών των τελευταίων ετών.

Πολιτικών που στηρίχθηκαν στο παραδοσιακό μοντέλο λειτουργίας του ελληνικού κράτους, στους διορισμούς, στις πελατειακές σχέσεις, στα δάνεια. Πολιτικών, που μας οδήγησαν στο τέλμα και ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία.

Και ενώ, η περίοδος, οι στιγμές που διανύουμε είναι ιδιαίτερα κρίσιμες, οι συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού. Είναι γνωστό, ότι ζούμε σε ένα κόσμο τεσσάρων διαστάσεων, πέρα λοιπόν, των τριών διαστάσεων του χώρου έχουμε και τη διάσταση του χρόνου. Επομένως, οι πάγιες και στείρες αντιλήψεις-ιδεολογίες, που δε λαμβάνουν υπόψη τους τη χρονική συγκυρία, δεν έχουν να κάνουν με τίποτα άλλο παρά με απόλυτη αναντιστοιχία σε σχέση με τις ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας μας.

Και είναι, κωμικοτραγικός ο παραλογισμός του κυβερνητικού εκπροσώπου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όταν τον ακούμε να μιλάει για κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ειδικού στόχου, λες και είμαστε μια εταιρεία ΑΕ, ΟΕ, ΕΠΕ εξυπηρέτησης ειδικού στόχου, που ήρθε να κατοχυρώσει, την ήδη κατοχυρωμένη έκτη δόση από το Γεώργιο Παπανδρέου, όπως συνέβη και με τις πέντε προηγούμενες ύψους 65 δις. Ευρώ.

Η κατάσταση, μάλιστα, του παράλογου συνεχίζεται από την Αξιωματική Αντιπολίτευση καθώς...
 

...από τη μια διατείνεται ότι στηρίζει την Κυβέρνηση και από την άλλη δεν τη στηρίζει. Από τη μια συμμετέχει στην Κυβέρνηση και από την άλλη δε συμμετέχει. Αυτό μου θυμίζει το «ολίγον έγκυος». Αντιλαμβάνομαι, βέβαια, τον τρόμο του κ. Σαμαρά, καθώς δε θέλει να μπει στο κάδρο, λες και είναι μια παρθένα, που προέρχεται από παρθενογένεση. Δε συμμετείχε, άλλωστε και αυτός σ’ αυτό το πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα μας σ’ αυτήν τη δεινή κατάσταση; Βρέθηκε τυχαία μέσα σ’ αυτό και ήρθε να σώσει τη χώρα;

Και στην αντίπερα όχθη, όμως, ο καρτουνίστικος παραλογισμός δεν απουσιάζει. Και ποιος είναι αυτός; Ο αχταρμάς της κλασικής Αριστεράς, που χρόνια τώρα είναι περιχαρακωμένη σε ένα στείρο καταγγελτισμό, είναι προστάτιδα κάθε δικαίου-καλώς-αλλά και κάθε αλλοπρόσαλλου-κακώς-αιτήματος, είτε προέρχεται από μη προνομιούχους Έλληνες, είτε από συγκροτημένα οικονομικά συμφέροντα, συνδικαλιστικά και άλλα.

Η αδυναμία της Αριστεράς σ’ αυτή τη χώρα συνολικά, είναι η σύγχυση και η αδυναμία χάραξης πολιτικής. Είναι δυνατόν κόμμα παραδοσιακής Αριστεράς να μην προτείνει μοντέλο διακυβέρνησης; Μιλάνε για Κομμουνισμό, αλλά κατηγορούν την Κομμουνιστική Κίνα, που βρίσκεται σε ρυθμό ανάπτυξης 7%, προσαρμοσμένη στην παγκόσμια πραγματικότητα.

Χωρίς κανένα σχέδιο, ο καθένας καταγγέλλει ότι θέλει, για να φτάσουμε στο σημερινό διακύβευμα.

Εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να πει την αλήθεια από την πρώτη στιγμή για την κατάσταση της χώρας, επιδίωξαν να βγάλουν εξιλαστήριο θύμα το Γεώργιο Παπανδρέου, οδηγώντας μας στη νέα Κυβέρνηση, η οποία στηριζόμενη πλέον από τέσσερα κόμματα της Βουλής, συνεχίζει την πολιτική του Γεωργίου Παπανδρέου.

Η άποψή μου ήταν και είναι ότι η χώρα μας έχει ένα και μοναδικό δρόμο να παλέψει για την ευρωπαϊκή προοπτική της. Πρέπει να συγκροτηθούν ομάδες μέσα στο Κοινοβούλιο, να έρθουν σε επαφή με τα υπόλοιπα κοινοβούλια σε μια προσπάθεια κυριαρχίας της Ευρωενωσιακής Αντίληψης στην Ευρώπη. Πρέπει, επιτέλους, τα κράτη μέλη της Ευρώπης να γίνουν ένα κράτος με ενιαία οικονομία και πολιτική και να μην επικρατούν αντιλήψεις μεγάλων κρατών, όπως είναι η Γερμανία ή η Γαλλία, που εξυπηρετούν εθνικιστικά συμφέροντα και δεν αντιλαμβάνονται ότι η ενότητα των λαών της Ευρώπης είναι αυτή που θα λύσει το πρόβλημα.

Γιατί δεν αντιλαμβάνονται ότι πέραν της ενιαίας Ευρώπης και του εκσυγχρονισμού των κρατικών δομών, άποψη στην οποία συμφωνεί η συντριπτική πλειοψηφία των λαών των κρατών-μελών, το βασικό δίλημμα που προκύπτει αφορά τον προσανατολισμό της πολιτικής σε αγαστή συνεργασία με τις αγορές και τις τράπεζες ή σε ουσιαστικό εκφραστή της ελληνικής κοινωνίας και των λαών της Ευρώπης.