Ομιλία του Γ. Καρασμάνη για τον Προϋπολογισμό της Βουλής

Διαβάστε την ομιλία του Βουλευτή Ν. Πέλλας της ΝΔ

Σημεία ομιλίας του Γιώργου Καρασμάνη για τα οικονομικά της Βουλής και το κόστος λειτουργίας της.

«…Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Προϋπολογισμός του Κοινοβουλίου για το 2012 σηκώνει, τηρούμενων των αναλογιών, το μέγιστο βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Αυτό αποδεικνύεται από τα 27 εκατομμύρια που περικόπτονται στον Προϋπολογισμό της Βουλής του 2012, σε σχέση με τον Προϋπολογισμό του 2011, δηλαδή 27 εκατομμύρια λιγότερα από το 2011. Αυτό οφείλεται στη μείωση των δαπανών κατά 30% των λειτουργικών εξόδων του Κοινοβουλίου και κατά 70% στη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και των μισθών των εργαζομένων. Αμέσως-αμέσως αποδεικνύεται το κόστος λειτουργίας της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, που δεν υπερβαίνει το...

...3‰ του συνολικού κρατικού προϋπολογισμού. Αυτό αποτελεί μία αποστομωτική απάντηση σε όλους όσοι εξακολουθούν να μιλούν για τη δήθεν μείωση του αριθμού των Ελλήνων Βουλευτών από τριακόσιους σε διακόσιους.
Αλλά γιατί εμφανίζονται τόσο … γενναιόδωροι; Κι εγώ λέω να παίξουμε την κολοκυθιά. Γιατί διακόσιοι και όχι εκατό; Αν θέλουν να εξοστρακίσουν από το Ελληνικό Κοινοβούλιο Βουλευτές προερχόμενους από τα λαϊκά στρώματα, προερχόμενους και εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό. Αν θέλουν Βουλευτές που θα συγκροτούν κατά την ποδοσφαιρική ορολογία εντεκάδες ομάδες του κάθε οικονομικού παράγοντα, του κάθε μεγαλόσχημου, φτάνουν οι εκατό και πολλοί μας είναι… Τέτοιο Κοινοβούλιο θέλουν; Προφανώς, και αυτό θέλουν.
Διότι τα κέντρα που τους καθοδηγούν ασφαλώς και δεν θέλουν όρθιο Κοινοβούλιο, ασφαλώς και δεν θέλουν Βουλευτές αδέσμευτους από εξαρτήσεις, Βουλευτές πραγματικούς εκπροσώπους του λαού, υπηρέτες του κοινού συμφέροντος και του τόπου. Θέλουν ένα Κοινοβούλιο χειραγωγημένο, πιστό υπηρέτη συμφερόντων όχι του λαού, αλλά προσώπων.
Να δούμε τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και μια χιλιομασημένη καραμέλα: Τα αυτοκίνητα των τριακοσίων Βουλευτών. Όπως γνωρίζετε, κυκλοφορούν πάνω από είκοσι πέντε χιλιάδες κρατικά αυτοκίνητα που επιβαρύνουν με τις δαπάνες συντήρησης τον Κρατικό Προϋπολογισμό. Τα τριακόσια αυτοκίνητα των Βουλευτών είναι αυτά που δημιουργούν το πρόβλημα και όταν μάλιστα οι ίδιοι οι Βουλευτές πληρώνουν τη μετακίνηση, τη βενζίνη;
Επ’ αυτού, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε προσωπική μου περίπτωση. Είναι η πρώτη φορά που το λέω από το Βήμα της Βουλής και δεν θα το έκανα, αν δεν άκουγα συναδέλφους να πιπιλίζουν και να ξαναπιπιλίζουν με κουραστική συχνότητα αυτήν την καραμέλα των βουλευτικών αυτοκινήτων.
Όταν εκλέχτηκα για πρώτη φορά το 1996, αρνήθηκα να αποδεχτώ αυτό το «προνόμιο» του αδασμολόγητου αυτοκινήτου και ίσως να είμαι ο μοναδικός, το πολύ-πολύ να υπάρχει και άλλος ένας συνάδελφος. Μετά από δέκα χρόνια βουλευτικής θητείας αναγκάστηκα να πάρω το αυτοκίνητο της Βουλής, γιατί το δικό μου αυτοκίνητο διαλύθηκε κυριολεκτικά σε ένα τροχαίο ατύχημα.
Το αυτοκίνητο της Βουλής επιστρέφεται, όταν ο Βουλευτής χάσει την ιδιότητα του. Tο αδασμολόγητο αυτοκίνητο παρέχει τη δυνατότητα της εκποίησης και να καρπωθεί κάποιο οικονομικό όφελος ο Βουλευτής. Δεν το έκανα όχι για να μην επιβαρύνω τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά για να μπορώ να κοιτάζω κατάματα τους συμπολίτες μου και να υποστηρίζω με την ίδια θέρμη την πάγια άποψη μου, που είχα πριν γίνω Βουλευτής, ότι ο Έλληνας Βουλευτής πρέπει να είναι ανεξάρτητος, αδέσμευτος, χωρίς εξαρτήσεις και δεσμεύσεις από πουθενά και μάλιστα για να μπορεί να είναι ανεξάρτητος και αδέσμευτος πρέπει η ελληνική πολιτεία να τον στηρίζει με όλα τα μέσα.
Το ερώτημα που προκύπτει και είναι απορία του κάθε Έλληνα πολίτη είναι: «Καλά με τα 4.000 που παίρνετε, με τα τόσα έξοδα που έχετε που τα βρίσκετε τα 200 χιλιάρικα, τα 300 χιλιάρικα, τα 500 χιλιάρικα και ξοδεύετε στον προεκλογικό σας αγώνα; Ποιοι είναι οι χορηγοί σας; Ποιοι είναι οι σπόνσορές σας; Τι επιδιώκουν; Σε τι αποσκοπούν;» Το ερώτημα επανέρχεται για απάντηση στο κοινωνικό σύνολο είναι: «Τι Βουλευτές θέλουμε; Χειραγωγημένους ή Ανεξάρτητους;»
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα σας πω δύο πράγματα που μου έλεγε ένας -για εμένα- δάσκαλος πολιτικός, χαρισματικός πολιτικός, έντιμος πολιτικός -δεν θα αναφέρω το όνομα του- που έχουν σχέση με τη σημερινή συζήτηση. Ο Έλληνας Βουλευτής, ο καλός Βουλευτής που θέλει να εκπροσωπεί σωστά την εκλογική του περιφέρεια και να ασκεί καλά τα κοινοβουλευτικά καθήκοντα του δεν μπορεί να εργάζεται, δεν μπορεί να ασκεί επάγγελμα εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Ο Βουλευτής με τη βουλευτική του αποζημίωση ποτέ δεν μπορεί να αποκτήσει περιουσία. Αυτό άλλωστε το λέει και ο Πρόεδρος της Βουλής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τους οκτώ μισθούς που μας απέμειναν από τις μειώσεις και τις περικοπές, μας κόβουν άλλον ένα. Ειλικρινά, πιστεύω πως εκφράζω όλους μας, χαλάλι αν πρόκειται να διασωθεί η εθνική οικονομία. Θέλω, όμως, να κάνω μια πρόταση, να στείλουμε στην ελληνική κοινωνία ένα μήνυμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
Καθημερινά επισκέπτονται το Κοινοβούλιο παιδιά σχολείων από όλη την Ελλάδα, κάποια από αυτά βιώνουν συνθήκες δραματικές, συνθήκες απόλυτης φτώχειας εξαιτίας του γεγονότος ότι οι γονείς τους έχουν μείνει άνεργοι. Πιστεύω ότι για αυτά τα παιδιά, - σήμερα ειδικά - δεν είναι αρκετό να τα ξεναγούμε στο Κοινοβούλιο και να τους λέμε ποσο μεγάλη ιστορία έχει. Πιστεύω ότι είναι υποχρέωση μας να δείξουμε τη συμπαράσταση μας με πράξεις εφαρμοσμένης πολιτικής από αυτό το τέμενος της δημοκρατίας. Προτείνω λοιπόν από αυτόν το μισθό που κόβεται μέσα από το πολυνομοσχέδιο ένα σεβαστό ποσό να δοθεί στις οικογένειες των παιδιών που έχουν ανέργους γονείς και τους δύο, ώστε αυτά τα παιδιά να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της επιβίωσης. Θα είναι πιστεύω μια μεγάλη συμβολική συνεισφορά της Βουλής των Ελλήνων στα πλέον αθώα θύματα αυτής της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλοι γνωρίζουμε ότι ζούμε κάτω από ένα κλίμα πολιτικής αναξιοπιστίας. Απουσιάζει το ήθος, απουσιάζει η σοβαρότητα. Έφτασαν οι έντιμοι να θεωρούνται αγαθοί, οι νομοταγείς πολίτες, δειλοί, οι κομπιναδόροι, αετοί. Έφτασαν οι αγορές, το χρήμα, οι ξενόφερτες παρεμβάσεις να επισκιάζουν τις πανανθρώπινες αξίες της ζωής. Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτή τη δίνη της κρίσεως των θεσμών και των αξιών έχουμε υποχρέωση με πράξεις γενναιοφροσύνης και αλτρουισμού να διασφαλίσουμε το κύρος και την αξιοπιστία του ελληνικού Κοινοβουλίου που πλήττεται από παρεμβάσεις πολλών παραγόντων.