Ομιλία της Θεοδώρας Τζάκρη στη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού

Διαβάστε την τοποθέτηση της Βουλευτού ΠΑΣΟΚ Ν. Πέλλας

Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Θεοδώρα Τζάκρη στην ομιλία της στη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2012 αναφέρθηκε κατ’ αρχήν στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού τους προηγούμενους 2 μήνες, οι οποίοι, όπως είπε, υπήρξαν πυκνοί σε γεγονότα και στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό.

Το σύνηθες πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης, με τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, έδωσε τη θέση του σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, καθιερώνοντας μια νέα πολιτική κουλτούρα για τη χώρα, αλλά κυρίως καταδεικνύοντας το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η οικονομία μας σήμερα.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η κ. Τζάκρη, «η ιστορία αυτής της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης, είναι η ιστορία μιας χώρας που ποτέ δεν έκανε αυτά που έπρεπε, που πάντα έπαιρνε τις εύκολες αποφάσεις, που ποτέ δεν επιδίωξε μέσα από τα έργα και τους στόχους της να διασφαλίσει την αυτονόητη θέση της στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Η ιστορία της οικονομίας μας, από την άλλη, είναι η ιστορία μιας κοινωνίας που σύρθηκε στην ανάπτυξη, διότι ποτέ η ίδια δεν ακολούθησε ως βιωματική νοοτροπία αυτή των αναπτυγμένων κρατών. Η πραγματικότητα είναι πως τα τελευταία είκοσι χρόνια δώσαμε δυσανάλογα μεγάλο βάρος στην κατανάλωση απ’ ότι στην επένδυση. Επιπλέον, είμαστε η μόνη ίσως χώρα στην ΕΕ που έχει τόσο γιγαντωμένο πρόβλημα αυθαίρετης δόμησης, φοροδιαφυγής, ανεξέλεγκτων χωματερών, παράνομης είσπραξης συντάξεων, αντιπαραγωγικών πολλές φορές επιδοτήσεων και άλλων πολλών και μάλιστα όλα αυτά συνδυαστικά. Η ιστορία της Ελλάδας είναι η ιστορία της σύνταξης νόμων που δεν εφαρμόζονται».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε...

...στην αδιέξοδη και καταστρεπτική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που μας οδήγησε στη δυσχερή θέση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, αλλά και σε ορισμένες εκ των λανθασμένων πολιτικών του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία δυο έτη.

Όπως ανέφερε η κ. Τζάκρη, «η ελληνική οικονομία, παρότι ήταν και σε ένα σημαντικό βαθμό παραμένει στρεβλή, δεν είχε ωστόσο το 2004 χρέος κοντά στο 120% του ΑΕΠ, ούτε 36 δις ευρώ έλλειμμα. Επιπλέον, δεν ήταν σε ύφεση και το κράτος από πλευράς στελεχιακού δυναμικού και απόδοσης βρίσκονταν σε καλύτερη θέση. Είχε λιγότερους υπαλλήλους, με χαμηλότερο μισθολογικό κόστος. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κατάφερε να μεγαλώσει το δημόσιο, να το κάνει πιο ακριβό και συνάμα λιγότερο παραγωγικό. Κατάφερε να δαπανάει 36 δις ευρώ περισσότερα απ’ ότι εισπράττει και να είναι η οικονομία σε ύφεση. Αυτό ήταν πράγματι ένας άθλος.

Η κυβέρνηση το 2010 και 2011 έδωσε δυσανάλογα μεγάλο βάρος στον περιορισμό του ελλείμματος μέσω μειώσεων και περικοπών σε όλα τα επίπεδα, μείωση δαπανών δηλαδή, και μέσω της αύξησης των εσόδων από την εκτόξευση των φόρων επί δικαίων και αδίκων. Το αφορολόγητο μειώθηκε στις πέντε χιλιάδες ευρώ, κάτω από το όριο της φτώχιας που βρίσκεται στις εφτά χιλιάδες ευρώ και μάλιστα με το πρόσχημα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της φορολογικής εξομοίωσης με τις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης. Ωστόσο, μπορεί όντως να εξομοιωθούμε σε αυτό το επίπεδο, αλλά τους έχουμε ξεπεράσει με αρνητικό τρόπο στο ύψος των φορολογικών βαρών.

Επιστέγασμα αυτής της πολιτικής φορολόγησης των πάντων είναι και ο νέος φόρος ακίνητης περιουσίας που εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ. Έχει χαρακτηριστεί ως χαράτσι και πρόκειται πράγματι για ένα χαράτσι, καθώς συνδέει ένα κοινωνικό αγαθό, το ηλεκτρικό ρεύμα, με τη φορολογία. Είναι ένας εκβιαστικός, ανορθολογικός και κακοσχεδιασμένος φόρος. Ελπίζω η εγκύκλιος που εκδόθηκε πρόσφατα και αφορά στις εξαιρέσεις να δώσει τη δυνατότητα στους ευρισκόμενους σε αδυναμία πληρωμής να αποφύγουν την καταβολή αυτού του ομολογουμένως άδικου αλλά αναγκαίου φόρου. Αναγκαίου διότι οι φοροεισπραχτικοί μηχανισμοί που παραλάβαμε από τη Νέα Δημοκρατία ήταν εντελώς διαλυμένοι και το ΠΑΣΟΚ τα δυο τελευταία χρόνια δεν έχει να επιδείξει ουσιαστικό έργο στον τομέα αυτό. Δυστυχώς δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να βελτιώσουμε αυτό το κομμάτι του ελληνικού κράτους που επηρεάζει σε τόσο σημαντικό βαθμό τη φορολογική δικαιοσύνη».

Όσον αφορά τον προϋπολογισμό του 2012, η κ. Τζάκρη ανέφερε ότι «ίσως να είναι ο πιο σημαντικός προϋπολογισμός που έχει κατατεθεί στην 3η ελληνική δημοκρατία. Στην εφαρμογή του διακυβεύονται ζητήματα ζωτικής σημασίας για την ελληνική οικονομία και συνεπώς θεμελιώδη ζητήματα του κράτους πρόνοιας, όπως οι συντάξεις, και της κοινωνικής ευημερίας, όπως η χρηματοδότηση του κράτους και των πολυσχιδών λειτουργιών του. Η εκτέλεση του προϋπολογισμού αυτού εξαρτάται επίσης σε υψηλό βαθμό από το διεθνές περιβάλλον της χώρας. Από την πορεία της απομείωσης του ελληνικού χρέους, από την εφαρμογή του PSI, από τη συνέχιση της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας, από την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας και βέβαια από την πορεία της ευρωπαϊκής υπόθεσης. Δυστυχώς θα προτιμούσαμε η χώρα μας να μην εξαρτάται από τις γαλλο-γερμανικές διαθέσεις, από την έκδοση ή μη ευρωομολόγου, από τη στήριξη ή μη του ευρώ. Μάλιστα, εάν η οικονομία μας ήταν εξαγωγικά προσανατολισμένη, η παρούσα οικονομική κρίση, όπως συμβαίνει και με τη Γερμανία, θα ήταν για εμάς μια ευκαιρία, ένα δώρο, να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας, να γίνουμε περισσότερο ανταγωνιστικοί μέσω ενός αδύναμου ευρώ. Δυστυχώς όμως, η οικονομία μας δεν βρίσκεται σε αυτήν τη θέση. Και εξαρτάται τόσο από το εσωτερικό περιβάλλον στη χώρα, όσο και από το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον.

Τα συνολικά έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις υπολογίζονται στα 5 δισ. ευρώ στο τέλος του πρώτου τριμήνου του έτους. Στη συνέχεια θα αυξάνονται κατά 2 δισ. ευρώ ανά τρίμηνο έως τα 11 δισ. ευρώ στα τέλη Δεκεμβρίου, ωστόσο, με τους σημερινούς ρυθμούς φαίνονται μάλλον ανεφάρμοστα. Ευχόμαστε η νέα Κυβέρνηση να επιταχύνει τους ρυθμούς για να πιάσουμε τους στόχους.

Επιπρόσθετα, η φετινή ύφεση βρίσκεται στο 6% ή 6,7% σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ και αυτή του 2012 στο 3%, προβλέψεις που πιθανότατα θα αναθεωρηθούν επί τα χείρω, με την ανεργία να καλπάζει κοντά στο 17,4%. Στο θολό αυτό τοπίο, που φέρνει στα όριά της την κοινωνία, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας θα μπορούσε να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να προσελκύσει επενδύσεις. Επιπλέον, τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, με μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας και τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης ίσως να αποτελέσουν ένα δυνατό ανάχωμα στην επικίνδυνη και διαρκώς αυξανόμενη ανεργία.

Στα πολύ θετικά του παρόντος προϋπολογισμού είναι το πρωτογενές πλεόνασμα που είναι βασικός στόχος του προγράμματος οικονομικής πολιτικής. Έτσι, το 2012 προβλέπεται πρωτογενές πλεόνασμα 2,4 δισ. ευρώ, που αντιστοιχεί σε 1,1% του ΑΕΠ, έναντι πρωτογενούς ελλείμματος 24 δισ. ευρώ το 2009 (10,3% του ΑΕΠ). Το πρωτογενές πλεόνασμα θα προσδώσει μεγάλη διαπραγματευτική ισχύ στην ελληνική οικονομία και στο πολιτικό σύστημα, διότι συνεπάγεται την απαλλαγή μας από οποιαδήποτε πολιτικό εκβιασμό. Τα έσοδα για την κάλυψη των βασικών μας αναγκών ως χώρα θα ισοσκελιστούν με τα έξοδα και έτσι θα μπορέσουμε να διαπραγματευτούμε καλύτερους δανειακούς όρους και μακρύτερη προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας, ώστε να δοθεί ο αναγκαίος χώρος για επενδύσεις και αύξηση της κατανάλωσης. Είναι μακράν το καλύτερο στοιχείο του εφετινού προϋπολογισμού και ίσως και ο μόνος επαρκής λόγος για να τον ψηφίσουμε.

Επιπλέον, προβλέπεται σημαντική μείωση του δημοσίου χρέους, αντιστρέφοντας την μέχρι τώρα ανοδική του πορεία. Η μείωση του χρέους δεν είναι ένας αριθμός στα χαρτιά, αλλά ένα σημαντικό στοιχείο στην ανάπτυξη, καθώς θα αποδεσμεύσει πολύτιμα κεφάλαια για ανάπτυξη και κοινωνική πολιτική που σήμερα πηγαίνουν σε τόκους. Αυτά, μαζί με την αύξηση των εξαγωγών, την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της αγροτικής παραγωγής, το γεγονός ότι οι αγροτικές επιδοτήσεις καταβάλλονται πλέον νωρίτερα και οι αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ στην ώρα τους, εξασφαλίζοντας την αναγκαία συνθήκη της προβλεψιμότητας για το αγροτικό εισόδημα, τις αγροτικές συντάξεις που δεν θίγονται, και τη στήριξη εν γένει των αγροτών, αποτελούν από τα καλύτερα στοιχεία του εφετινού προϋπολογισμού, τα οποία μάλιστα δεν συνδέονται άμεσα με μέτρα και περικοπές».

Κλείνοντας την ομιλία της η κ. Τζάκρη ανέφερε ότι «ο προϋπολογισμός του 2012 και η πιστή εκτέλεσή του θα επηρεαστούν από τις αστοχίες του 2011, αλλά και από το μέγεθος της ύφεσης, η οποία δεν είναι απλώς ένα νούμερο, αλλά η συγκλονιστική ιστορία της ελληνικής κοινωνίας προς την ανέχεια. Οι αλλαγές πρέπει να γίνουν, όπως και οι μεταρρυθμίσεις, αλλά πρέπει η έξοδός μας από την κρίση να γίνει με ανάταξη της θνήσκουσας ελληνικής οικονομίας, διότι αν συνεχίσουμε άλλον έναν χρόνο έτσι, πολύ φοβάμαι ότι η ελληνική κοινωνία δεν θα αντέξει. Πρέπει να δώσουμε βάρος, άμεσα και χωρίς καμία καθυστέρηση, στην ανάπτυξη, ή έστω, εδώ που βρισκόμαστε, στην ταχεία ανάσχεση της ύφεσης. Ελπίζω ότι η Κυβέρνηση Παπαδήμου θα έχει να επιδείξει πολύ σύντομα ουσιώδες έργο στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και στην ανάσχεση της ύφεσης. Ψηφίζω αυτόν τον προϋπολογισμό, με την ελπίδα να είναι η τελευταία φορά που η ελληνική βουλή ψηφίζει την αύξηση φόρων και την περικοπή δαπανών και η τελευταία φορά που καλούμαστε ως χώρα να ψηφίσουμε υφεσιακό προϋπολογισμό».