«Διαχείριση και προστασία των ακινήτων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων»

Ομιλία της Θεοδώρας Τζάκρη

Ομιλία της Θ. Τζάκρη στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την «Διαχείριση και προστασία των ακινήτων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων».

Η βουλευτής της ΠΑΣΟΚ κ. Θεοδώρα Τζάκρη στην ομιλία της στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για τη «Διαχείριση και προστασία ακινήτων Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων - Ρύθμιση εμπραγμάτων δικαιωμάτων και λοιπές διατάξεις» αναφέρθηκε στις λεπτομέρειες του νομοσχεδίου και στους λόγους εκσυγχρονισμού της συγκεκριμένης νομοθεσίας.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η βουλευτής, σήμερα η διαχείριση των εκτάσεων αυτών γίνεται από τον Υπουργό, τον Γενικό Γραμματέα, τους Περιφερειάρχες, τους Γενικούς Γραμματείς των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και τις Επιτροπές Απαλλοτριώσεων, με συνέπεια την αυξημένη γραφειοκρατία και σε πολλές περιπτώσεις τη σύγχυση αρμοδιοτήτων, με βάση ένα παλιό θεσμικό πλαίσιο, όπως είναι ο αγροτικός Κώδικας του 1949 σε συνδυασμό με διατάξεις αναπτυξιακού χαρακτήρα των δεκαετιών 1970 και 1980. Η προστασία τους δε, η οποία διενεργείται από υπηρεσίες τις περιφέρειας, έχει χαρακτηριστεί ως ανεπαρκής.

Με το παρόν νομοσχέδιο, το οποίο είναι συμπληρωματικό στα υπόλοιπα νομοσχέδια του ΥΠΑΑΤ, επιχειρείται:

 να εκσυγχρονιστεί το θεσμικό πλαίσιο διαχείρισης των εκτάσεων του Υπουργείου αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων,
 να αποσαφηνιστούν οι αρμοδιότητες των οργάνων για τη διαχείριση και την προστασία τους,
 να επιλυθούν ιδιοκτησιακά ζητήματα, καθώς και θέματα αλλαγής χρήσης,
 να καταργηθούν αναχρονιστικές διατάξεις,
 να αρθούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια για τη σύσταση ή μεταβίβαση εμπραγμάτων δικαιωμάτων σε ιδιωτικές εκτάσεις και πάνω από όλα
 να ενισχύσει τη δυνατότητα της αγροτικής δραστηριότητας.

Οι πιο σημαντικές αλλαγές που επιφέρει το παρόν νομοσχέδιο, όπως ανέφερε η κ. Τζάκρη στην ομιλία της, είναι:

 Περιορίζονται τα όργανα που θα διαχειρίζονται αυτή την περιουσία και θα είναι πλέον ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και ο Περιφερειάρχης.
 Η δημιουργία βάσης δεδομένων στην οποία θα απεικονίζονται ψηφιακά όλα τα ακίνητα διαχείρισης του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, καθώς και κάθε μεταβολή στη χρήση τους, όπως απαλλοτριώσεις, ρυμοτομίες, πράξεις εκμίσθωσης - παραχώρησης, χρήσεις γης, αναδασμοί, κηρύξεις αρχαιολογικών χώρων. Στο σημείο αυτό η κ. Τζάκρη κατά την ομιλία της πρότεινε εκ νέου η βάση αυτή να τηρείται σε κάθε περιφέρεια και όχι στον ΟΠΕΚΕΠΕ, αφενός μεν για να γίνει πράξη η αποκέντρωση, αφετέρου δε για να μην υπάρχει πάλι διάσπαση αρμοδιοτήτων, εφόσον στις υπηρεσίες της περιφέρειας έχει ανατεθεί και με το προτεινόμενο νομοσχέδιο η προστασία των εκτάσεων αυτών.
 Συγκροτείται στην έδρα κάθε Περιφέρειας τριμελής Επιτροπή Θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφορών και στην έδρα κάθε Αποκεντρωμένης Περιφέρειας συγκροτείται τριμελής Επιτροπή Ελέγχου και Νομιμότητας προς αντικατάσταση των Επιτροπών Απαλλοτριώσεων.
 Δίνεται η δυνατότητα εξαγοράς κατεχόμενων εκτάσεων ή μη προβολή δικαιωμάτων του Δημοσίου για τους καλόπιστους νομείς που έχουν χρονικό σημείο μεταγραφής των σχετικών τίτλων την 5.6.1993, με τίμημα βάσει του συστήματος του αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας τους ή της αγοραίας τους αξίας.
 Ρυθμίζονται παραχωρημένες εκτάσεις για τις οποίες έχει εκδοθεί υπουργική απόφαση αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία μεταβίβασης της κυριότητας στους τρίτους κατόχους, με προϋποθέσεις όπως είναι το τίμημα εξαγοράς τους, που ορίζεται στο ύψος της αντικειμενικής αξίας τους, αλλά και τη διατήρηση του αγροτικού τους χαρακτήρα για 10 έτη από τη δημοσίευση του νόμου αυτού.
 Ρυθμίζονται από την Επιτροπή θεμάτων Γης και Επίλυσης Διαφορών εκτάσεις δικαιούχων από αποφάσεις των επιτροπών απαλλοτριώσεων και οι οποίοι δεν έχουν εξοφλήσει το οφειλόμενο τίμημα.
 Ρυθμίζονται ιδιοκτησιακά ζητήματα και ζητήματα αλλαγής χρήσης δασικών εκτάσεων, οι οποίες εκχερσώθηκαν για γεωργική χρήση πριν τεθεί σε ισχύ το Σύνταγμα του 1975 και διατηρούν τη χρήση αυτή μέχρι σήμερα.
 Ρυθμίζονται ιδιοκτησιακά θέματα των κτηνοτροφικών εκτάσεων ώστε οι κτηνοτρόφοι που αποκαταστάθηκαν κατά το παρελθόν με τις διατάξεις της εποικιστικής νομοθεσίας να έχουν μόνο δικαίωμα χρήσης για βόσκηση το οποίο θα επανεξεταστεί με τις διατάξεις του παρόντος νόμου.
 Δίνεται η δυνατότητα αγροτικά ακίνητα που διαχειρίζονται οι κτηματικές υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών και είναι κατάλληλα για αγροτική χρήση να διατίθενται στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων προκειμένου αυτό να τα διαχειριστεί προς όφελος της αγροτικής ανάπτυξης.
 Δίνεται οριστική λύση στο πρόβλημα από την καταστρατήγηση της διάταξης του άρθρου 1 του νόμου 431/1968 και ρυθμίζεται η δυνατότητα θεραπείας όλων των συμβολαιογραφικών πράξεων οι οποίες δεν έχουν ακυρωθεί με αμετάκλητη δικαστική απόφαση και έχουν καταρτισθεί μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, ενώ πράξεις βάση ιδιωτικών συμφωνητικών ή προσυμφώνων δύνανται να ρυθμιστούν για την επόμενη πενταετία σύμφωνα με τη διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας.
 Ενσωματώνεται τέλος η Υπουργική Απόφαση που προβλέπει τη διαδικασία μίσθωσης διαθέσιμων και κοινόχρηστων εκτάσεων με χαμηλό μίσθωμα σε δικαιούχους όπως είναι οι αγρότες, γεωτεχνικοί και γενικότερα πληθυσμός που αντιμετωπίζει ή απειλείται από την ανεργία και μάλιστα με ένα επιπλέον κριτήριο, την εντοπιότητα, ώστε η τοπική κοινωνία να έχει προτεραιότητα, κριτήριο το οποίο έγινε δεκτό από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ μετά από πρόταση που κατέθεσε η κ. Τζάκρη κατά την επεξεργασία του νομοσχεδίου στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής.

Η κ. Τζάκρη έκλεισε την ομιλία της αναφερόμενη, εξ αφορμής του «κινήματος της πατάτας» που έχει βρει τεράστια ανταπόκριση στην ελληνική κοινωνία, στις αναγκαίες παρεμβάσεις που πρέπει να κάνει η Πολιτεία στη λειτουργία της αγοράς, ώστε να εξαλειφθούν τα φαινόμενα αισχροκέρδειας και υπερτιμολογήσεων των διαφόρων προϊόντων στην ελληνική αγορά, τόσο των αγροτικών εφοδίων, τα οποία επιβαρύνουν την ανταγωνιστικότητα των αγροτικών προϊόντων μειώνοντας συνεχώς το εισόδημα των Ελλήνων αγροτών, αλλά και των αγροτικών προϊόντων, τα οποία ο Έλληνας καταναλωτής αγοράζει ακριβά, ενώ ο αγρότης παραγωγός τα πουλά πολύ φθηνά, γιατί μόνο έτσι θα δοθούν πραγματικές δυνατότητες ανάπτυξης στον αγροτικό πληθυσμό.