Το ποίημα της εβδομάδας

Τσαβδάρης Αθαν. Ευάγγελος

Ίσως Τελειώσαμε!

Ίσως τελειώσαμε μετά το τέλος ξυπνώ, μέθεξη εργολάβου με διακατέχει έργο λαμβάνω ανθρωπιάς σε συνθήκες απάνθρωπες.

Άφαντη δημιουργία η ματιά σου που μέσα της δεν στεριώνει της αμφιβολίας το ίσως τα μάτια σου κρατούν τον στίχο τον στίχο που σαν φλόγα βεβαιώνει την ύπαρξη Υπάρχω όταν Υπάρχεις.

Με ένα χρωστήρα από φωτιά φτιάχνω το μόρφωμά σου οι φλόγες μας ενώνουν σε μια ιδιόμορφη διδυμία μέσα στους τέσσερις τοίχους.

Πονάω όταν χαμηλώνεις την πηγή της ύπαρξης. Τα μάτια σου. Μάτια σαν βέλη ορμητικά θα στρέψεις το βλέμμα εναντίον μου όταν νεκρωθεί το πάθος. Τότε θα φύγεις και θα φύγω και γω!

Η στόφα σου σε λίγους χαρισμένη για χίλιους λόγους πονεμένη πανανθρώπινο λουλούδι χαρισμένο σε μια ψυχή μιλάς με την ψυχή μου!

Τσαβδάρης Αθαν. Ευάγγελος