ΦΩΤΟ: Συντοπίτης μας ο φετινός εκπρόσωπος της Ελλάδας σε διεθνές συμπόσιο της Ε.Ε.

Συμπολίτης μας, ο φετινός εκπρόσωπος της Ελλάδας σε διεθνές συμπόσιο της ΕΕ (UNITED STATES OF EUROPE-HOPE-VENTURE)

Στο γνωστό συνεδριακό κέντρο του Schloss Seggau στο Γκρατσ της Αυστρίας έγινε και φέτος 14-17 Μαϊου, το διεθνές συνέδριο για την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Επικράτειας που οργανώνει κάθε χρόνο το Υπουργείο Εξωτερικών της Αυστρίας σε συνεργασία με το ίδρυμα Geist and Gegenwart και την ΕΕ.

Τα θέματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο φέτος ήταν Επιχειρηματικότητα και Ανάπτυξη, Έρευνα και Εκπαίδευση, Δημοκρατία και Δίκαιο, Ιστορία και Θρησκεία, Τέχνη και Πολιτισμός.

 

Τις διαδικασίες του συνεδρίου άνοιξε ο Πρόεδρος της ΕΕ Ζοζέ Μπαρόζο. Προσκεκλημένοι ομιλητές η υπουργός Παιδείας, Καινοτομίας, Επιστημών και Έρευνας Kristina Edlinger-Ploder, ο Επίτροπος Περιφερειακής Ανάπτυξης Johannes Hahn, o Καρδινάλιος της Αυστρίας Kurt Koch και προσωπικότητες διεθνούς φήμης όπως ο Rainer Nowak και ο Robert Menasse.

Τις διαδικασίες συγκρότησαν ομάδες επιστημόνων από τα 27 κράτη-μέλη που επελέγησαν με προκήρυξη μέσω των υπουργείων Εξωτερικών και Παιδείας, με κριτήρια βαθμό πτυχίου, ξένες γλώσσες και την γραπτή ανάπτυξη θεματικής με επίκεντρο --Ηνωμένες πολιτείες της Ευρώπης τι μέλλον θέλουμε--.

 

Την Ελλάδα εκπροσώπησε ο συμπολίτης μας, πολιτικός επιστήμονας και τελειόφοιτος Νομικής σχολής ΑΠΘ, Ξυλουργίδης Αντώνης, ο οποίος στην εισήγησή του μεταξύ άλλων τόνισε τα εξής:

"Αν ήθελε κάποιος να περιγράψει σήμερα, την Ευρώπη των 27 κρατών μελών, σίγουρα θα χρησιμοποιούσε τρεις λέξεις: Ανισότητα, Εθνικισμός, Λιτότητα. Πολλές φορές ακούστηκαν από πολιτικούς και κόμματα λόγια που περιέγραφαν μια ισχυρή και αυτοδύναμη πολιτικά και οικονομικά Ενωμένη Ευρώπη. Η αλήθεια όμως και τα στοιχεία της πραγματικής οικονομίας δείχνουν μια εικόνα που σοκάρει. Η Ευρώπη μόνο στα λόγια, είναι μια κατασκευή Ηνωμένων Πολιτειών καθώς είναι εμφανής όσο ποτέ ο χωρισμός σε Βορρά και Νότο, αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες, ένας διαχωρισμός που αντί να μειώνει την απόσταση με σκοπό την σύγκλιση, αντιθέτως δημιουργεί εξαθλίωση στις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Δεν υπάρχει η λογική της ανάπτυξης ενός σώματος αλλά μόνον συγκεκριμένων μελών αυτού. Επιπρόσθετα, η ανέχεια και η δύσκολη οικονομική κατάσταση ευνοεί τα ακροδεξιά μορφώματα που καταλαμβάνουν όλο και περισσότερες έδρες στα κοινοβούλια κρατών-μελών της Ένωσης, γεγονός που αυξάνει την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τα εγκλήματα με φυλετικά κριτήρια.

 

Η Ελλάδα εκπέμπει SOS λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης, το 31% του πληθυσμού των Ελλήνων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Σήμερα είμαστε σίγουροι όσο ποτέ ότι με 1.500.000 ανέργους και 64,2% ανεργία στις ηλικίες έως 24 ετών έχει επέλθει διάλυση της κοινωνικής συνοχής. Στο πρώτο μνημόνιο μας μίλησαν οι ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ για ανάγκη λήψης μέτρων 12 δις. Σήμερα φτάσαμε στα 64 και πλέον δις μέτρα και ακόμα δεν έχουμε δικαίωμα να αναζητήσουμε φως στο τούνελ. Η νέα γενιά δεν αντέχει την πίεση και την αδικία. Μέχρι πόσο και μέχρι πότε πρέπει να πληρώνουμε; Κάθε μέρα που περνά δραπετεύουμε σε άλλες χώρες, πάνω από 150.000 νέοι επιστήμονες έφυγαν από την Ελλάδα το τελευταίο διάστημα. Ποιος τολμά να μας ρωτήσει γιατί; Κανείς. Κάθε μέρα βιώνουμε έναν μικρό πόλεμο καθώς οι αυτοκτονίες ξεπέρασαν τις 4500 χιλιάδες στην ελληνική επικράτεια και τούτο δεν το συζητά κανείς. Η υποκρισία του πολιτικού συστήματος είναι προκλητική και οι αρχηγοί των κομμάτων επενδύουν στον ανθρώπινο πόνο. Φτάνει, φτάνει πια με την πολιτική εκμετάλλευση. Πρέπει να κοιταχτούμε με ειλικρίνεια και αυτοσυνειδησία στον καθρέφτη. Πληρώνουμε την εκδικητικότητα της Γερμανίας και την ληστρική ασυνειδησία μιας ομάδας ληστών και εθνικών μειοδοτών. Υπάρχει πραγματικά ένα οργανωμένο σχέδιο εξισορρόπησης των αδικιών στην Ευρώπη ή η στόχευση είναι η συλλογή του χρυσού των ευρωπαϊκών κρατών και η συγκέντρωση του πολιτικού ελέγχου σε ένα κυβερνείο χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση και συγκατάθεση προφανώς.        

Συμπερασματικά, το ευρωπαϊκό εγχείρημα εξόδου από την Κρίση μέσω της συντονισμένης μείωσης των κρατικών ελλειμμάτων, δηλαδή της γενικευμένης ευρωζωνικής λιτότητας, προσκρούει σε βασικές αλήθειες της μακροοικονομικής. Συγκρούεται σφοδρά με την λογική. Αποτελεί έναν απίστευτο παραλογισμό που τον πληρώνουν οι ευρωπαίοι πολίτες χωρίς λόγο και αιτία. Αν δεν υπάρξει ένα New Deal για την Ευρωζώνη συνολικά, το οποίο θα ωθήσει το δεξί μέρος της πιο πάνω εξίσωσης σε αρνητικά πρόσημα, αυξάνοντας θεαματικά τις επενδύσεις σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, η Κρίση θα συνεχίσει να βαθαίνει την ώρα που οι ηγέτες μας γιορτάζουν την... λήξη της".