Είμαι η Ρεάλ, ακούτε;;;

Ποια είναι η βαρύτερη φανέλα του κόσμου φώναξε η Ρεάλ! Η «βασίλισσα» μετέτρεψε ένα χαμένο τελικό σε θρίαμβο και σαρώνοντας 4-1 (στην παράταση) την Ατλέτικο, στρίμωξε τη 10η κούπα στην τροπαιοθήκη της!

Δώδεκα χρόνια ήταν πολλά. Πάρα πολλά. Έστω κι αν άργησε όμως, η Ρεάλ επέστρεψε σαν πραγματική «βασίλισσα» στην κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου!

Παρόλο που έμοιαζαν ξεγραμμένοι, οι «μερένχες» όχι απλά έκλεψαν την κούπα του Champions League από την Ατλέτικο, αλλά τη σήκωσαν με στιλ (4-1) στον ουρανό της Λισαβόνας!

Ο Σέρχιο Ράμος πήρε την μπουκιά απ’ το στόμα των «ροχιμπλάνκος» και λυτρώνοντας στις καθυστερήσεις την ομάδα του Αντσελότι (με γκολ-απάντηση σ’ αυτό του Γκοντίν), έστησε… πάρτι για τους συμπαίκτες του στην παράταση.

Εκεί όπου οι Μπέιλ (110’), Μαρσέλο (117’) και Ρονάλντο (120’) μετέτρεψαν τη νίκη σε θρίαμβο και τη Ρεάλ στο μοναδικό σύλλογο με… διψήφιο αριθμό απ’ τις μεγάλες κούπες!

Το ματς

Μπορείς ν’ αντιμετωπίσεις με πολλούς τρόπους την Ατλέτικο. Κι αν δεν είναι τόσοι πολλοί, σίγουρα υπάρχουν. Ε, η Ρεάλ επέλεξε τον πιο λάθος στην αρχή. Διότι το να κοντράρεις στον τσαμπουκά τους «ροχιμπλάνκος» είναι σαν να κοντράρεις τον Γιώργο Μίνο σε ταχύτητα ομιλίας. Οι παίκτες του Σιμεόνε λοιπόν, όχι απλά δεν μπήκαν ψαρωμένοι. Όχι απλά δεν μάσησαν, όταν έχασαν τον Κόστα στο 9’. Αλλά εκμεταλλεύτηκαν άψογα ότι το ματς θύμιζε τοπικό ντέρμπι -και όχι τελικό.

Αφού λοιπόν ο Μπέιλ ξόδεψε τη μόνη πραγματική ευκαιρία (ανάμεσα σε δυνατά τάκλιν, μανούρες και κίτρινες κάρτες) συνέχισαν να πατούν καλύτερα. Να κρατούν εξαφανισμένο τον Ρονάλντο. Κι έστω κι απ’ το πουθενά ν’ ανταμειφθούν. Διότι αρκούσε μια έξοδος… Σαββατόβραδου από τον Κασίγιας για να μετατραπεί μια ακίνδυνη φάση σε γκολ. Και μια περίεργη κεφαλιά του Γκοντίν για να μετατραπεί η Ατλέτικο σε απόλυτο αφεντικό του αγώνα.

Τι κι αν η Ρεάλ λοιπόν, προσπάθησε να το αμφισβητήσει. Τι κι αν ο Ρονάλντο άρχισε να θυμίζει κάπως ότι… παίζει. Εκτελέσεις φάουλ -σαν αυτή λίγο μετά την ανάπαυλα- μπορεί να ‘ταν δύσκολες για άλλον τερματοφύλακα. Όχι όμως και τον Κουρτουά. Έτσι, ο Αντσελότι άρχισε να ψάχνεται. Να ρισκάρει (βάζοντας Ίσκο και Μαρσέλο αντί των Κεντίρα και Κοεντράο). Αλλά και να βλέπει την ομάδα του να συνεχίζει να τρακάρει στο τείχος της Ατλέτικο.

Ε και; Μπορεί να μην είχαν ιδέες και τρόπους να το διασπάσουν, αλλά οι «μερένχες» είχαν ψυχή. Είχαν κουράγιο -όταν ο Μπέιλ σπαταλούσε ευκαιρίες και τέλειωνε τα γνωστά του σόλο με σκάψιμο… στο χορτάρι. Και πάνω απ’ όλα είχαν επιμονή. Ακόμα και μετά το 90’! Όταν και ο Ράμος της προσέφερε τελικά τη λύτρωση. Και νικώντας θεούς και δαίμονες στον αέρα, διέκοψε βίαια το όνειρο των «ροχιμπλάνκος» ότι σήκωναν την κούπα.

Τόσο βίαια, ώστε τη μισή παράταση να την ξοδέψουν στην προσπάθεια να συνέλθουν. Και στην απόπειρα να κρατήσουν την ψυχραιμία τους απέναντι στον ενθουσιασμό της Ρεάλ. Η «βασίλισσα» όμως δεν κρατιόταν πια! Όπως δεν κρατιόταν κι ο Ντι Μαρία στο 110’. Τότε που πήρε αμπάριζα όποιον μπήκε μπροστά του. Κι έκανε απαραίτητο να γραφτεί… και το δικό του όνομα -μαζί με του Μπέιλ- στον πίνακα των σκόρερ.

---
Πηγή: sport-fm.gr