ΕΝΑ ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ |
Συνηθίζουμε μάλλον από σεμνότητα αλλά και υπακούοντας σε μια παλιά άγραφη συνήθεια, να λέμε εύφημες μνείες κυρίως μετά θάνατον, τότε που ο ενδιαφερόμενος είναι πάντοτε απών!
Αισθάνθηκα λοιπόν την ανάγκη, να γράψω σήμερα και να αφιερώσω δυο λόγια σ’ ένα σπουδαίο αθλητή που για πάνω από 70 χρόνια διακονεί ακούραστα το ψαλτικό αναλόγιο. Τον κο Χρήστο Λεπίτκα, Πρωτοψάλτη εδώ και μια εικοσαετία του Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου στο Λουτράκι.
Ένα σπάνιο άνθρωπο που με βαθύ μεράκι και απύθμενη χριστιανική πίστη και παρά τις πολλές δοκιμασίες που η ζωή του επιφύλαξε, στέκει ακλόνητος με τη βοήθεια του θεού, που τον δωρεοδοτεί με το τάλαντο της εξαίρετης φωνής του ώστε άδοντας, να συνενώνει τη γη με την χώρα των αγγέλων! Συγκινητικά αθώος, καρτερικός, φίλος των πάντων μα πάνω απ’ όλα, φίλος με τον Κύριο. Μια εξέχουσα ψαλτική φυσιογνωμία, παράδειγμα προς μίμηση για εμάς, τις νεότερες ψαλτικές γενεές, αλλά και για όλους τους καλοπροαίρετους φίλους του που χτίσαμε μαζί του μια φιλία βασισμένη στην αρχοντιά της ψυχής του.
Ευγενικέ κυρ Χρήστο μας, περαστικά, να ζείς και να ψάλλεις ατέλειωτα!!
ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΠΕΡΙΑ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ,ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα διαρκές φωτεινό παράδειγμα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέτρος Πριτσκας Δάσκαλος