Θύμα μεγάλης πλεκτάνης πέρασε 19 χρόνια στη φυλακή για τον β@σμό των παιδιών του που δεν έγινε ποτέ

Η καταδίκη το 1985, βασίστηκε κυρίως στις καταθέσεις που έδωσαν τα παιδιά στους αστυνομικούς

Η 25χρονη Katie Spencer Tetz, από το Σακραμέντο της Καλιφόρνια των ΗΠΑ, κάθεται δίπλα από το χριστουγεννιάτικο δέντρο τυλίγοντας δώρα.

Το κουδούνισμα του τηλεφώνου την διακόπτει. Στην άλλη γραμμή ήταν η μητέρα της DeAnne, η οποία της μεταφέρει τα νέα: έπειτα από 19 χρόνια, ο πατέρας της Katie, Ray θα αποφυλακιζόταν. Είναι παραμονή Χριστουγέννων του 2004.

Η τελευταία φορά που η Katie είδε τον πατέρα της, ήταν όταν εκείνη ήταν μόλις 6 ετών. Η 25χρονη, δε γνώριζε παρά ελάχιστα τον πατέρα της, η ζωή του ήταν ένα μυστήριο για εκείνη και εκείνος ήταν η αιτία που δεν είχε ξεκάθαρη εικόνα για την παιδική της ηλικία.

Ο Ray εξέτιε ποινή ισόβιας κάθειρξης για την σεξουαλική κακοποίηση της κόρης του, του αδελφού της και του ετεροθαλή αδελφού τους.

Η καταδίκη το 1985, βασίστηκε κυρίως στις καταθέσεις που έδωσαν τα παιδιά στους αστυνομικούς. Η υπόθεση άνοιξε εκ νέου, έπειτα από πρωτοβουλία μιας ομάδας δικηγόρων οι οποίοι όχι μόνο αμφισβήτησαν τα ευρήματα αλλά κατάφεραν να αθωώσουν τον Ray. Η Κatie, δεν είχε σαφή εικόνα του τι ακριβώς είχε συμβεί. Η μητέρα της τής είχε πει ότι ο πατέρας της την άγγιζε με «ανάρμοστο τρόπο», αλλά εκείνη δε θυμόταν τίποτα από την υποτιθέμενη κακοποίηση. Η εξήγηση που της είχε δώσει η μητέρα της ήταν ότι απλά το είχε απωθήσει από τη μνήμη της.

Η ίδια όμως είχε αμφιβολίες στο κατά πόσο ο πατέρας της ήταν ένοχος, οπότε αν αυτό ίσχυε θα σήμαινε ότι εκείνη και μεγαλύτερος αδελφός της Matt είχαν συμβάλει στην καταδίκη του. Η Katie θυμήθηκε όταν την είχε επισκεφτεί η αστυνομικός Sharon Krause στην οποία είχε δείξει με τις κούκλες της μια σειρά από αρρωστημένες πράξεις που είχε κάνει ο πατέρας της. «Ο μπαμπάς ήταν κακός», της είχε πει.

Οι γονείς της είχαν χωρίσει το 1979, όταν η Katie ήταν μωρό και ο αδελφός της τριών ετών. Ζούσαν στο Σακραμέντο μαζί με τη μητέρα τους η οποία με δυσκολία κατάφερνε να τους συντηρεί. Δυο φορές το χρόνο, επισκέπτονταν τον πατέρα τους στην Ουάσινγκτον όπου εργαζόταν ως αστυνομικός - είχε τη φήμη του γυναικά, αλλά ήταν ένας αφοσιωμένος πατέρας. Ο Ray παντρεύτηκε ξανά και υιοθέτησε τον γιο της δεύτερης γυναίκας του Shirley, τον Matt (το ίδιο όνομα με το γιο του).

Μια αυγουστιάτικη μέρα το 1984, η Shirley βρισκόταν σπίτι με τα τρία παιδιά όταν η Katie έκανε κάτι που σόκαρε τη γυναίκα: η πεντάχρονη τότε Katie προσπάθησε να αγγίξει τα γεννητικά της μητριάς της, λέγοντάς της ότι αυτό ήταν κάτι που έκανε με τον μπαμπά της και άλλα μέλη της οικογένειας.

Τον Ιανουάριο του 1985, ο Ray κατηγορήθηκε για τη σεξουαλική κακοποίηση της κόρης του και τους επόμενους μήνες, και ο υιοθετημένος γιος του Matt είχε πει στους αστυνομικούς πως ο πατέρας του τον είχε βιάσει στο μπάνιο. Αλλά και ο μεγάλος του γιος Matt, αποκάλυψε στην ερευνήτρια ότι είχε πέσει θύμα βιασμού από τον μπαμπά του. 

«Είμαι αστυνομικός, οπότε όλα είναι ή άσπρο ή μαύρο. Ξαφνικά έγινα ο κακός», είχε πει ο κατηγορούμενος ο οποίος επιχείρησε, ανεπιτυχώς, να δώσει τέλος στη ζωή του. Έπειτα από μια δεκαετία στη φυλακή, ο Spencer προσέλαβε άλλο συνήγορο ο οποίος με τη βοήθεια ενός ιδιωτικού ντετέκτιβ, κατάφεραν να ξεδιαλύνουν την υπόθεση που έβριθε από εγκληματικά λάθη.

Όπως προέκυψε, τα παιδιά παρασύρθηκαν με διάφορα τεχνάσματα της αστυνομικού πως πράγματι ο πατέρας τους τα κακοποιούσε ενώ προέκυψε πως η δεύτερη γυναίκα του είχε σχέσεις με τον ντετέκτιβ που ερευνούσε την υπόθεση.

Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι οι διωκτικές αρχές είχαν αρνηθεί ως πειστήριο τις ιατρικές εξετάσεις που είχαν γίνει στα παιδιά και που πιστοποιούσαν ότι τα υποτιθέμενα θύματα δεν είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά. Ο άντρας έλαβε αποζημίωση ύψους 9 εκατομμυρίων δολαρίων και μόλις πριν από λίγες ημέρες, η υπόθεσή του έκλεισε οριστικά. Τη συγκλονιστική αυτή υπόθεση, έφερε στο προσκήνιο το themarshallproject και το esquire.