Psycho-σωματικός κόσμος, της Τάνιας Πίντζου

Γράφει η Τάνια Πίντζου

«Ψυχοσωματικά ονομάζονται τα σωματικά συμπτώματα που δεν οφείλονται σε κάποια οργανική ή παθολογική αιτία, η ένταση όμως και ο τρόπος που εκδηλώνονται, είναι παρόμοια με τη φύση των συμπτωμάτων που προκαλούνται από μια βιολογική ασθένεια. Τα ψυχοσωματικά αποτελούν ένα μέσο έκφρασης των καταπιεσμένων δυσάρεστων συναισθημάτων και των ψυχολογικών συγκρούσεων/αδιεξόδων του ατόμου, μέσα από το σώμα» Βασιλική Μαργέτη, ψυχολόγος.

"Όταν πονάει η ψυχή, νοσεί το σώμα". Πέρασε όλως τυχαίως αρκετές φορές μπροστά από τα μάτια μου το τελευταίο διάστημα. Πρόταση που ίσως θα έπρεπε να δώσω λίγη περισσότερη σημασία από αυτή που της έδωσα. Ψυχοσωματικά προβλήματα που λίγο πολύ όλοι έχουμε συναντήσει στην γεμάτη και στρεσαρισμένη ρουτίνα μας. Έντονο άγχος που σου προκαλεί δυσκολία στην αναπνοή, στομάχι που κυριολεκτικά νιώθεις ότι έχει πετρώσει, έντονη φαγούρα σε όλο το σώμα, κόμπος στον λαιμό, συμπτώματα που όταν δυσκολεύεσαι να μιλήσεις για όσα σκέφτεσαι ή πνίγεις, εμφανίζονται στο σώμα σου και προδίδουν ότι προφανώς κάτι δεν πάει καλά με εσένα. Όλο αυτό "σκάει" όταν νιώθεις μια εσωτερική καταπίεση για κάτι που θέλεις να κάνεις αλλά δυσκολεύεσαι, για κάτι που πνίγεις να μην πεις ή καταπολεμάς την θέλησή σου πεπεισμένος ότι την έχεις προσπεράσει. Το προσπερνάς ή νομίζεις ότι το προσπέρασες με αποτέλεσμα κάποια στιγμή αυτό να βρει την εξοδούλα του και να χτυπήσει σαν ξεχασμένο ξυπνητήρι.

Ανθίζουν οι έρπητες στα χείλια, το στομάχι βρίσκεται σε έξαρση από νευρόπονο και κάθε πόνος που εμφανίζεται αργότερα είναι σοβαρό επακόλουθο των όσων ένιωσες και δεν μίλησες. Η γεμάτη υποχρεώσεις ρουτίνα, η απαιτητική μας εργασία για να κερδίσεις το δυνατόν περισσότερα, η οικονομική δυσκολία που αντιμετωπίζει το κάθε σπίτι την σήμερον ημέραν, συμβάλλουν αρνητικά όλα μαζί στην ατομική μας ψυχοσύνθεση με αποτέλεσμα να δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο οι διαπροσωπικές μας σχέσεις. Και πόσα θα πνίξεις; Και πόσα θα προσπεράσεις; Ή λαμβάνοντάς το από την αντίθετη πλευρά, πόσο θα μιλήσεις; Που θα μιλήσεις; Ποιον θα "ενοχλήσεις"; Τι να πρωτοπείς που κουράζεσαι και κουράζεις; Και ποιος είναι τόσο ειδικός για να σου πει τι να κάνεις και πως να το κάνεις για να βοηθηθείς; Ερωτήματα που κυριεύουν την λογική σου και αυτός είναι ο ένας λόγος που τα χαντακώνεις μέσα σου και τελικά δεν μιλάς πουθενά. Κλείνεσαι στον εαυτό σου προσπαθώντας να πείσεις για μια ακόμα φορά το μυαλό ότι είσαι δυνατός/ή και θα τα καταφέρεις μόνος/η.

Όταν το άγχος έχει κατακτήσει ώρες ύπνου και ξύπνιου, επειδή κατ'εμέ κανείς δεν μπορεί να σου υποδείξει τι είναι σωστό και τι λάθος (μιας που το σωστό και το λάθος είναι έννοιες διφορούμενες και ποικίλουν σημασίας για το κάθε ανθρώπινο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ον), εφόσον τα συμπτώματα και οι εξάρσεις συνεχίζουν, η κατάλληλη μορφή βοηθείας είναι η ψυχανάλυση. Ένας καλός ψυχολόγος/ψυχίατρος πάντα έχει μια σκέψη ή έναν λόγο λίγο περισσότερο <<πιασάρικο>> από αυτόν της οικογένειας ή των φίλων μας. Εν έτει 2017 υπάρχει ακόμα κόσμος που τους αντιμετωπίζει ως πεταμένα λεφτά και κομπογιαννίτες. Όπως νοσεί το σώμα σου και πηγαίνεις στον γιατρό για να σε θεραπεύσει, έτσι μπορεί να νοσήσει (άθελά σου) και η ψυχή. Γιατί την αφήνεις αθεράπευτη; 

Γράφει η Τάνια Πίντζου