4η Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε μέρος του ζωικού βασιλείου, που σημαίνει ότι είμαστε συγκάτοικοι σ’ αυτόν τον πλανήτη με πολλά ακόμα ζωντανά πλάσματα

Με αφορμή το γεγονός ότι η 4η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί επίσημα ως Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, θα θέλαμε ως Φιλοζωική Αριδαίας «Ελπίδα» να θυμίσουμε και να γνωστοποιήσουμε αυτά που σε μια πολιτισμένη κοινωνία θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε μέρος του ζωικού βασιλείου, που σημαίνει ότι είμαστε συγκάτοικοι σ’ αυτόν τον πλανήτη με πολλά ακόμα ζωντανά πλάσματα, ζώα της στεριάς, του αέρα, της θάλασσας. Ως εκ τούτου έχουν κι αυτά ίσα δικαιώματα στη ζωή και την ύπαρξη. Οφείλουμε, λοιπόν, ως η κορωνίδα της δημιουργίας, να τα φροντίζουμε, να τα προσέχουμε, να τα σεβόμαστε. Οποιαδήποτε εξόντωση ή εκμετάλλευση ζωντανού πλάσματος είναι έξω από την έννοια της ανθρωπιάς. Ακόμα και όταν είναι υποχρεωτική η θανάτωση, πρέπει να γίνεται στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς αγωνία για τα ζώα. Γιατί κι αυτά αισθάνονται: φοβούνται, αγωνιούν, πανικοβάλλονται, υποφέρουν.

Επίσης, δε θα πρέπει να αναγκάζουμε ένα ζώο να ζει έξω από το φυσικό του περιβάλλον, επειδή αυτό μας αρέσει ή μας βολεύει. Είναι σαν να προσπαθούμε να επιβάλουμε σ’ έναν Εσκιμώο να ζήσει στην Αφρική ή το αντίθετο. Η στέρηση της ελευθερίας τους είναι ακόμα μια καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους. Ειδικά με τα κατοικίδια, όπου πολλοί θεωρούν πως μπορούν να έχουν ένα ζώο δεμένο μονίμως με αλυσίδα του ενός μέτρου, έχουμε πράξη κακοποίησης του ζώου. Η δε εγκατάλειψή τους, όταν παύουν να μας προσφέρουν υπηρεσίες, είναι πράξη απάνθρωπη, ανεύθυνη και εξευτελιστική. Είναι σα να πετάμε στο δρόμο έναν δικό μας άνθρωπο, επειδή γέρασε ή τον βαρεθήκαμε. (Επτανήσιος λογοτέχνης αναφέρει πως στο νησί του πολλοί κάτοικοι , αποφεύγουμε σκόπιμα τη λέξη άνθρωποι, πήγαιναν τα γερασμένα τους γαϊδουράκια σ’ έναν γκρεμό και τα έσπρωχναν. Κι εκεί, με σπασμένα τα πλευρά αργοπέθαιναν, αυτά που με την ιώβεια υπομονή τους μόνο υπηρεσίες πρόσφεραν).

Πολλοί θεωρούν πως τα ζώα που μας προσφέρουν υπηρεσίες είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία μας. Ωστόσο, η λογική διάρκεια εργασίας, η ικανοποιητική διατροφή και η υποχρεωτική ανάπαυση ανήκουν στα βασικά τους δικαιώματα, κατοχυρωμένα από τον νόμο.

Λέμε «όχι» στα πειράματα σε ζώα, γιατί αυτά προκαλούν πόνο, σωματικό και ψυχικό. Η επιστήμη έχει προοδεύσει τόσο πολύ, που μπορεί να χρησιμοποιήσει άλλες τεχνικές. Λέμε «όχι» στα ζώα-διασκεδαστές, γιατί, για να εκτελέσουν ένα νούμερο στο τσίρκο ή περιπλανώμενα, έχουν υποστεί ανείπωτα μαρτύρια και εξευτελισμό. Το χρωστάμε ως μνημόσυνο στην αρκούδα των παιδικών μας χρόνων, που την έσερναν μ’ έναν χαλκά στη μύτη από χωριό σε χωριό, για να κάνει νούμερα. Κι εμείς, ανυποψίαστοι, γελούσαμε και γεμίζαμε το ντέφι του «αφεντικού» με κέρματα!

Λέμε «όχι» στις σκηνές βίας με ζώα στην τηλεόραση ή τον κινηματογράφο, γιατί αποτελούν επικίνδυνα πρότυπα για τα παιδιά.

Όσο για τα ζώα-τροφή του ανθρώπου, δικαιούνται και αυτά σωστή στέγαση και διατροφή κι έναν θάνατο χωρίς πόνο και αγωνία.

Ο θάνατος ενός ζώου χωρίς λόγο είναι βιοκτονία, δηλ. έγκλημα απέναντι στη ζωή. Η ομαδική θανάτωση άγριων ζώων αποτελεί «γενοκτονία».

Κι ας μην ξεχνάμε πως η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία. Όλα τα παραπάνω συμπεριλαμβάνονται στη Διακήρυξη των δικαιωμάτων των ζώων και είναι νομικά κατοχυρωμένα. Τα πρόστιμα είναι υψηλά και η εφαρμογή τους αποτελεί ή πρέπει να αποτελεί κρατική μέριμνα.

Επιλογικά, λοιπόν, θα λέγαμε πως ο σεβασμός προς τα ζωντανά πλάσματα και το φυσικό περιβάλλον που τα φιλοξενεί αποτελεί πράξη πολιτισμού και ανθρωπιάς. Είναι μια συνολικότερη στάση ζωής και το καλύτερο μάθημα για τα παιδιά μας. Γιατί, αν κάτι πρέπει να περισώσουμε στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, είναι η ανθρωπιά μας, η δική μας και των παιδιών μας. Γιατί, όπως τονίσαμε και άλλες φορές, «ψυχή του πολιτισμού είναι ο πολιτισμός της ψυχής».

Νόπη Θεοδωρίδου