«Όταν ένα έθνος βρίσκεται σε πτώση...»

ΓΡΑΦΕΙ Η ΚΟΣΜΙΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

‘’Όταν ένα έθνος βρίσκεται σε πτώση, όταν μια κοινωνία καταρρέει, μια παράμετρος μπορεί να βρεθεί πάντα: έχουν ξεχάσει από πού έρχονται. Έχουν χάσει επαφή με αυτό που τους ένωσε στην αρχή.’’ [ Καρλ Σάντμπεργκ, 1878-1967 , Αμερικανός ποιητής]

Είμαστε σε πτώση... γεγονός αδιαμφισβήτητο... έχουμε καταρρεύσει εδώ και καιρό και ίσως αρνούμαστε πεισματικά να το αποδεχτούμε... Άφήσαμε σκονισμένους στο σεντούκι της ιστορίας τον Ηρόδοτο, τον Μ. Αλέξανδρο, τον Λεωνίδα, τον Καζαντάκη, τον Ελύτη. Είμαστε λαός με ρίζες βαθειές, λαός που βίωσε όσο κανένας άλλος τον ξεριζωμό. Αγάλματα και μνημεία απαράμιλλης ομορφιάς και ανεκτίμητης αξίας, άνισες μάχες που όντας γέννημα ευφυΐας δόθηκαν και κερδήθηκαν... ποίηση, τραγούδια, γεύσεις και ρήσεις που αξίζει τον κόπο να γίνεις κοινωνός τους. Μείναμε με την εσφαλμένη εντύπωση οτι εφόσον είμαστε απόγονοι των Γιγάντων αυτών είμαστε κι εμείς άξιοι λόγου. Πόσο γελασμένοι, ονειροπόλοι και αφελείς είμαστε...

‘’Απεκρίθη εκ παλαιοτέρου του βαρβάρου έθνεος το ελληνικόν εόν και δεξιώτερον και ευηθείης ηλιθίου απηλλαγμένον μάλλον.’’

‘’ Ξεχώρισε από παλιά το Ελληνικό έθνος από τους βαρβάρους όντας πιο ικανό και περισσότερο απαλλαγμένο από την ηλιθιότητα.’’ [Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.]

Πόσο θα θέλαμε να ισχύουν τα λόγια αυτά σήμερα... λόγια ειπωμένα απο έναν Άνθρωπο που θεωρείται, κατά κοινή ομολογία, ένα απο τα σπουδαιότερα μυαλά! Μεταμορφωθήκαμε μέσα στους αιώνες σε πλάσματα της επιφάνειας αλλά όχι της αφάνειας. Με ενδιαφέρουν πλέον τα νύχια, τα μαλλιά, οι εντυπώσεις του κόσμου για μένα. Αφήσαμε στην άκρη την ουσία της ύπαρξης, η οποία δεν είναι άλλη απο αυτήν της δημιουργίας. Μας έχει δυστυχώς καταπιεί όλους μας- και δεν εξαιρώ σαφώς τον εαυτό μου- ο καναπές και η απραξία....Απραξία μεγέθους εγκληματικού και δεν εννοώ προφανώς την ανεργία, αλλά την παντελή έλλειψη ουσίας και σκέψης βαθειάς...Είναι σημαντικό να πλάθω μυαλά, εικόνες, να αφήνω το αποτύπωμα μου στην κοινωνία. Να προσπαθήσουμε ολοι να ανακτήσουμε μια σύνδεση με το ουσιώδες παρελθόν μας. Να ψάξουμε να βρούμε την αξιοπρέπεια και την μεγαλοπρέπεια που μας χαρακτηρίζει και ως άλλοι Μυρμιδόνες να αισθανθούμε και πάλι ισχυροί. Διότι εμείς, ο υπερήφανος λαός, καταντήσαμε ο περίγελος της ανθρωπότητας. Η διαπίστωση οτι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της επιβεβαιώνεται καθημερινά. Εγκαταλείπουν την ‘’ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ’’ όσοι έχουν να δώσουν πνεύμα...όσοι θέλουν να αναγνωριστούν οι προσπάθειες και οι ιδέες τους. Εγώ τους θαυμάζω για το σθένος και την υπερηφάνεια που επιδεικνύουν. Οι υπόλοιποι που παραμένουμε, παλεύουμε να επιβιώσουμε όταν κάποιοι άλλοι μας ξεπουλάνε καθημερινά. Μας έχουν κάνει έρμαιο της ηλιθιότητας...μαριονέτες ενός αλλοπρόσαλου δράματος.

Ο πιο μεγάλος Έλληνας στρατηγός, αλλά και ο πιο σοφός πολιτικός που γέννησε η ανθρωπότητα που δεν είναι άλλος απο τον Μέγα Άλέξανδρο, είπε: ‘’Δεν φοβάμαι έναν στρατό λιονταριών που διοικούνται απο ένα πρόβατο. Φοβάμαι ένα στρατό προβάτων που τα διοικεί ένα λιοντάρι’’...πρόβατα καταντήσαμε. Πρόβατα που θυσιάζονται καθημερινά στον βωμό των ανόητων κι επιπόλαιων. Για πόσο ακόμα άραγε θα επιτρέπουμε να μας συμβαίνει αυτό;

Όταν κοιμάσαι κάποιος γράφει ιστορία...έγραψε ο Βασίλης Δημητρίου κι ερμήνευσε ο Γ. Νταλάρας.

Κοιμόμαστε...και ίσως δεν μπορεί τίποτα και κανείς να μας αφυπνίσει παρά μονάχα ο ίδιος μας ο εαυτός... Ονειρα γλυκά λοιπόν!!!

ΚΟΣΜΙΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ