Θέμης Αχτσιόγλου: «Είναι τρελός ο στρατηγός» ή η Ακροδεξιά στο προσκήνιο;

«Είναι τρελός ο στρατηγός» ή η Ακροδεξιά στο προσκήνιο;

Στο πλαίσιο λειτουργίας του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Γιαννιτσών, πραγματοποιήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου εκδήλωση, που διοργανώθηκε από την Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία «Ο Φίλιππος» και τη «Δημοτική Κοινωφελή Επιχείρηση Πολιτισμού και Ανάπτυξης Πέλλας», με θέμα «Το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα» και ομιλητή τον επίτιμο αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού Φραγκούλη Φράγκο.

Ο κ. Φράγκος αφιέρωσε, λόγω επικαιρότητας, το πρώτο μέρος της ομιλίας του στο «Μακεδονικό» ζήτημα («Σκοπιανό» το είπε) και το δεύτερο στο δημογραφικό πρόβλημα.

Αν χρειάζεται να αναφερθεί κάποιος στην ομιλία του απόστρατου στρατηγού, είναι όχι μόνο εξ αιτίας των βολικών μύθων που χρησιμοποίησε, προκειμένου να υποστηρίξει τις θέσεις του σχετικά με το όνομα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, όπως π.χ. ότι δήθεν η Μεγάλη Βρετανία άλλαξε το όνομά της και μπήκε στην Ε.Ο.Κ. ως Ηνωμένο Βασίλειο, ύστερα από αντιδράσεις της Γαλλίας, η οποία φοβόταν πως το όνομα Μεγάλη Βρετανία θα έδινε λαβές για διεκδίκηση της γαλλικής Βρετάνης, ενώ η αλήθεια είναι, όπως προκύπτει από τα επίσημα κοινοτικά έγγραφα, ότι η Μεγάλη Βρετανία εντάχθηκε στην Ε.Ο.Κ. με το επίσημο όνομά της, που είναι «Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας».

Ούτε επειδή επανέλαβε ανεπιβεβαίωτες (τουλάχιστον από πρωτογενείς πηγές) πληροφορίες, όπως π.χ. ότι ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ δήλωσε πως «Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από εδώ και να τελειώνουμε μ’ αυτούς» ή ότι ο «ποντιακής καταγωγής» Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν «ξέρει καλύτερα ελληνικά από εμάς».

Ούτε επειδή, καταφεύγοντας στις ευκολίες της υπερβολής, έκανε λόγο για 710.000 νέους που έφυγαν από τη χώρα μας τα χρόνια της κρίσης ή για 480.000 εκτρώσεις το χρόνο στην Ελλάδα, αριθμοί που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Ούτε επειδή ο λόγος του ήταν λαϊκιστικός και δημαγωγικός, έχοντας για όλα τα σύνθετα και περίπλοκα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και διπλωματικά προβλήματα εύκολες και απλοϊκές λύσεις.

Αν πρέπει να προσέξουμε την ομιλία του κ. Φράγκου, είναι, επειδή οι απόψεις που εξέθεσε, άλλες φορές απροκάλυπτα και άλλες υπαινικτικά, αποτελούν θέσεις, που, ενώ μετά την πτώση της χούντας, λόγω της πικρής εμπειρίας της επτάχρονης δικτατορίας και της προδοσίας της Κύπρου, ήταν πλήρως απονομιμοποιημένες, ανυπόληπτες και περιθωριακές, εδώ και κάποιο καιρό βρίσκουν όχι μόνο δημόσιο βήμα και ευήκοα ώτα σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, αλλά και καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό την πολιτική ατζέντα.

Αναφέρομαι στο σκληρό πυρήνα της ομιλίας του εν αποστρατεία αξιωματικού, βασικοί ιδεολογικοί άξονες του οποίου ήταν:

α) Ο εθνικισμός. Οι ιδέες του ανάδελφου έθνους, του περικυκλωμένου από εχθρούς και πανταχόθεν βαλλόμενου, του μεγαλείου της φυλής, της εθνικής υπεροχής, της μοναδικότητας και καθαρότητας του έθνους, της ανωτερότητας του ελληνικού πολιτισμού, της άρνησης της ισότητας μεταξύ των λαών, της υποτίμησης και περιφρόνησης άλλων εθνών, της επίδειξης δύναμης σε ένα γειτονικό αδύναμο κράτος, της απαίτησης να καθορίζουμε εμείς την εθνικότητα των άλλων, καθώς και η αντίληψη πως ο διεθνικός διάλογος σημαίνει περίπου εκποίηση εθνικών συμφερόντων και οι συμβιβασμοί αποτελούν προδοσία, δεν είναι πατριωτισμός αλλά σκέτος εθνικισμός.

β) Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, η εχθρότητα προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τους οποίους, σύμφωνα με το ρατσιστικό στερεότυπο που αναπαρήγαγε ο απόστρατος στρατηγός, το ελληνικό κράτος «τους φροντίζει, τους δίνει 400 ευρώ κατ’ άτομο, τους νοικιάζει σπίτια, τους πληρώνει τους λογαριασμούς κι έτσι ζουν αυτοί πλουσιοπάροχα στα καλύτερα διαμερίσματα, ενώ οι Έλληνες δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι και τρέχουν στα συσσίτια». Για τον κ. Φράγκο βέβαια δεν υπάρχουν πρόσφυγες (διότι, κατ’ αυτόν, «οι πόλεμοι έχουν τελειώσει και στη Συρία και στο Ιράκ και παντού»). Υπάρχουν μόνο οικονομικοί μετανάστες. Και επειδή αυτοί εισέρχονται λάθρα, όπως είπε, στη χώρα, πρέπει να εφαρμόζεται ο στρατιωτικός κανονισμός: τους προειδοποιείς τρεις φορές να σταματήσουν, κι αν δεν το κάνουν, πυροβολείς «στον αέρα, στα πόδια και τελειώνεις…». Έτσι απλά! Και ανατριχιαστικά!

γ) Ο αυταρχισμός του Κράτους και η επιβολή του δόγματος «νόμος και τάξη». Έγινε λόγος προηγουμένως για την, κατά τον στρατηγό, ορθή αντιμετώπιση του ζητήματος των μεταναστών και των προσφύγων. Ο ομιλητής αναφέρθηκε επίσης και «σ’ αυτούς που καίνε την Αθήνα», παρότι θέμα άσχετο με το θέμα της ομιλίας του, ενώ φάνηκε να εντυπωσιάζεται από την απόφαση (;) του Ερντογάν να υποχρεώσει τους Τούρκους να κάνουν τέσσερα παιδιά, προσβλέποντας έτσι στην ιδέα ενός κράτους πατέρα, αρχηγού, προστάτη, παιδαγωγού και τιμωρού του λαού, που επιβάλλει στους πολίτες του τους κανόνες της «σωστής» πολιτικής, ηθικής και κοινωνικής συμπεριφοράς.

δ) Ο σεξισμός και η συντηρητική αντίληψη για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία: Και δεν εννοώ μόνο την υποτιμητική αναφορά του ομιλητή στη δημοσιογράφο του ΒBC, που του πήρε συνέντευξη, ως «Αγγλιδούλα» και «κοπελιά», ούτε τη μνεία ότι ο Φίλιππος απομάκρυνε τον Αλέξανδρο, όταν μεγάλωσε, από τη μητέρα του, για να μη γίνει «μαμάκιας», αλλά στις απόψεις του πως ο προορισμός της γυναίκας είναι να κάνει οικογένεια και να τεκνοποιεί, ότι οι αμβλώσεις (μέσω των οποίων «σκοτώνουμε τις νέες γενιές») συνήθως προκαλούν στειρότητα κ.λπ.

Για όλα αυτά, βέβαια, ενισχυμένα με απαξιωτικές αναφορές στους πολιτικούς, με ηθικοπλαστικά διδάγματα, λίγο μιλιταρισμό και αρκετή ορθοδοξία, μας είχε προϊδεάσει από καιρό ο επίτιμος αρχηγός του Γ.Ε.Σ.:

α) Με την επιδεικτική παρουσία του στις 20-12-2011 κατά τη δίκη μελών της Μονάδας Υποβρύχιων Αποστολών του Λιμενικού, που κατηγορούνταν για τα ρατσιστικά συνθήματα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2010. Ο κ. Φράγκος αυτοπροτάθηκε ως μάρτυρας υπεράσπισης εκείνων που φώναζαν «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ» ή «Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημαία και σταυρό» και «Τους λένε Σκοπιανούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματα απ’ αυτούς».

β) Με το βιβλίο που εξέδωσε το 2012 με τον τίτλο «Ποια Τουρκία; Ποιοι Τούρκοι;», του οποίου κεντρική ιδέα (απόλυτα εναρμονισμένη με την ιστορική παραφιλολογία του εθνικιστικού χώρου) είναι πως οι σημερινοί Τούρκοι κατά το μεγαλύτερο μέρος τους δεν είναι παρά Έλληνες Μικρασιάτες, εξισλαμισμένοι μέσα στην τελευταία χιλιετία (στα Γιαννιτσά είπε πως το ποσοστό των πραγματικών Τούρκων στην Τουρκία είναι 42%). Οι αλυτρωτικές απόψεις που εκφράζει στο βιβλίο, σύμφωνα με τις οποίες η Μικρά Ασία θεωρείται «ζωτικός χώρος της πατρίδας μας» (το επανέλαβε με άλλα λόγια και στα Γιαννιτσά, όταν, αναφερόμενος στην Καππαδοκία, όπου «ανάβουν τα κεριά και τα λιβάνια και εμείς κοιμόμαστε», δήλωσε, -αυτός ένας πρώην αρχηγός του ελληνικού στρατού!- ότι «δεν έχει τελειώσει τίποτε με την πατρίδα μας»), εξηγούν γιατί η υπουργοποίησή του στη βραχύβια υπηρεσιακή κυβέρνηση του Π. Πικραμένου το 2012 έγινε δεκτή με αλαλαγμούς χαράς της εγχώριας Ακροδεξιάς, από τον «Στόχο» μέχρι τη «Χρυσή Αυγή».

γ) Με την ομιλία του στις 14-2-2016 στην εκδήλωση που διοργάνωσε στο «Βελλίδειο» η μητρόπολη Θεσσαλονίκης μαζί με την υπερσυντηρητική Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, με θέμα «Μένουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι». Το θέμα που ανέπτυξε ο κ. Φράγκος φανέρωνε ξεκάθαρα τις απόψεις του: «Η προϊούσα ισλαμοποίηση της Ελλάδος και της Ευρώπης (προσφυγικό, μεταναστευτικό, δημογραφικό)». Και οι θέσεις του απόλυτα σαφείς: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί ως δούρειος ίππος για την εθνική μας υπόσταση», «θέλουν να λιβανοποιήσουν την Ελλάδα», «γίνεται επίθεση στη χώρα μας για αλλοίωση του πληθυσμού». Την ομιλία του ο απόστρατος στρατηγός συνόδευσε μάλιστα με επίθεση στους Έλληνες μουσουλμάνους βουλευτές, τους οποίους εμφάνισε ως ενεργούμενα του Ερντογάν, ενώ κατήγγειλε για «εθνομηδενισμό» τους «ανεύθυνους διαχειριστές της εξουσίας», πράγμα που επανέλαβε και στα Γιαννιτσά.

δ) Με το λόγο του στο συλλαλητήριο για την ονομασία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στις 21 Ιανουαρίου 2018 στη Θεσσαλονίκη, όπου αποκάλεσε τους κατοίκους της γειτονικής χώρας «γυφτοσκοπιανούς», ενώ έκανε αναφορές στο «ξεπούλημα» της Ελλάδας, κραυγάζοντας κατά των κυβερνώντων και γενικά των πολιτικών: «Αισθάνεσθε Έλληνες;» ή «Τι άλλο να προδώσετε;». Τα ίδια επανέλαβε και στα Γιαννιτσά, κάνοντας λόγο για «ηλίθιους πρόθυμους που αποδέχονται τα πάντα» και για «πολιτικούς νάνους», οι οποίοι «με την αποδόμηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που συνειδητά σχεδίασαν και υλοποιούν, και με την ανεξέλεγκτη παροχή ιθαγένειας στους ξένους» γίνονται αιτία να αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός σήμερα «κρίση υπαρκτικού χαρακτήρος». Το κλείσιμο δε της ομιλίας του στη Θεσσαλονίκη «Ας φωνάξουμε επιτέλους! Ζήτω ο ελληνικός στρατός! Ζήτω οι ειδικές δυνάμεις» ξύπνησε εφιαλτικές μνήμες.

Οι παραπάνω απόψεις του κ. Φράγκου δεν είναι καινούργιες και δεν είναι μόνο του κ. Φράγκου: αποτελούν τις βασικές θέσεις της ελληνικής Ακροδεξιάς, της ακροδεξιάς ιδεολογίας και ρητορικής. Δεν πρόκειται για θέσεις υπερκομματικές ή πατριωτικές ή επιστημονικές ή πολιτικά ουδέτερες, όπως θέλουν να τις παρουσιάζουν όσοι τις ασπάζονται και τις διακινούν, για να ψαρεύουν στα θολά νερά. Είναι οι σκληρές ακροδεξιές απόψεις μιας νέας «εθνικοφροσύνης», εξίσου οπισθοδρομικής, αντιδραστικής και επιθετικής με την προδικτατορική.

Απέναντι σ’ αυτή την εθνικοφροσύνη (από όπου κι αν εκφράζεται) πρέπει να υπάρξει ένα δημοκρατικό, πολιτικό και ιδεολογικό, ασυμβίβαστο μέτωπο. Όχι μόνο από τις δυνάμεις της Αριστεράς και τους προοδευτικούς πολίτες του Κέντρου, αλλά και από τους ανθρώπους της συντηρητικής παράταξης, που από τα χρόνια της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης έκοψαν τις γέφυρες με τον ακροδεξιό χώρο.

Γιατί ο Ακροδεξιά είναι εχθρός της Δημοκρατίας. Γιατί η ακροδεξιά ιδεολογία ανοίγει το δρόμο στη Χρυσή Αυγή και το φασισμό. Γιατί ο ακροδεξιός λόγος καλλιεργεί το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία στην κοινωνία. Γιατί η ακροδεξιά ρητορεία δυναμιτίζει τις σχέσεις μας με τους γειτονικούς λαούς.

Αγωνία είπε πως εκφράζει με την ομιλία του ο απόστρατος στρατηγός. Αγωνία νιώθουμε κι εμείς.

Όχι όμως για τους λόγους που αυτός εννοούσε. Αλλά για τον κίνδυνο της Ακροδεξιάς.

Γι’ αυτό και πρέπει να επαγρυπνούμε!

Θέμης Αχτσιόγλου

Δικηγόρος