Γ. Σηφάκης: Δεν μπορεί η Πέλλα με το 65% της παραγωγής κερασιού της χώρας να πουλάει «στο δρόμο»

Γιάννης Σηφάκης: Δεν μπορεί η Πέλλα με το 65% της παραγωγής κερασιού της χώρας να πουλάει «στο δρόμο», χωρίς τυποποίηση και σε τέτοιες τιμές

Δεν το αξίζει η Πέλλα αυτό που βλέπουμε αυτές τις μέρες στην εμπορία του κερασιού.

Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους οι αγρότες ότι είναι μονόδρομος η οργάνωση τους σε οργανώσεις παραγωγών νέου τύπου χωρίς τους γνωστούς «επιτήδειους» του παρελθόντος, η τυποποίηση και η εμπορία συσκευασμένων προϊόντων για να απολαμβάνουν οι ίδιοι την προστιθέμενη αξία του κόπου τους.

Τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο θα αρχίσει να εφαρμόζεται ο Νόμος που ψηφίστηκε για την πληρωμή των ευαίσθητων αγροτικών προϊόντων από τους εμπόρους μέσα σε 60 μέρες στον λογαριασμό του αγρότη.

Ακόμη δίδονται πολύ σημαντικά κίνητρα στον αγρότη, περισσότερα από κάθε άλλον κλάδο της οικονομίας:

1. Η εκμετάλλευση του μέτρου 9 του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης για υποβοήθηση πέντε ετών προκειμένου να οργανωθεί εκ νέου σε οργανώσεις και ομάδες παραγωγών

2. Επιχειρησιακά προγράμματα κάθε χρόνο στις οργανώσεις παραγωγών

3. Προγράμματα για τυποποίηση, μεταποίηση και συσκευασία με μεγάλες επιδοτήσεις. Και το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης και ο Αναπτυξιακός Νόμος

4. Οι άμεσες και άλλες επιδοτήσεις

5. Οι αποζημιώσεις

6. Θα επανεξεταστεί το φορολογικό μετά την έξοδο από τα μνημόνια από τον φετινό Αύγουστο

Το πλαίσιο υπάρχει, οι δυνατότητες υπάρχουν. Σε προϊόντα που η Πέλλα είναι πρώτη στην χώρα ( κεράσι, ροδάκινα, βερύκοκα, δαμάσκηνα) αλλά και καλή θέση στην χώρα (ακτινίδια, μήλα, κάστανα κλπ) δεν χωρούν πλέον δικαιολογίες, ούτε αρμόζει στον αγρότη της Πέλλας μόνο να γκρινιάζει και να ζητά συνεχώς επιδοτήσεις και στήριξη ( παρότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκαία).

Η λογική μας, και εμένα προσωπικά, είναι η οργάνωση του αγρότη και του κτηνοτρόφου και όχι η διάλυση του που επί δεκαετίες επιδίωκε όλο τον παλιό σύστημα με τις παλιές περπατησιές. Όλοι το ξέρετε ότι οι προηγούμενοι ( είτε κυβερνήσεις, είτε βουλευτές, είτε εμπορικά συμφέροντα, κλπ) ήθελαν τον αγρότη διαλυμένο, πελάτη στα βουλευτικά ή τα κομματικά τους γραφεία.

Τώρα το κλίμα είναι ευνοϊκό για την οργάνωση των αγροτών ξανά, χωρίς την αναπαραγωγή φόβων και στερεοτύπων επειδή στο παρελθόν κάποιοι «επιτήδειοι» λυμαίνονταν τον κόπο του κουρελιάζοντας την έννοια του συνεταιρισμού και του συνεργατισμού.

Δεν υπάρχει όμως άλλη λύση, κανένας μόνος του με 30, 50 ή 70 στρέμματα δεν μπορεί να αντέξει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Οι λύσεις υπάρχουν, είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε, απαλλαχθείτε από τον φόβο και των ωχαδερφισμό, απαλλαχτείτε από την επαναλαμβανόμενη γκρίνια. Οι νέοι να μπουν μπροστά και να διεκδικήσουν την πληρωμή των κόπων τους και την προστιθέμενη αξία των προϊόντων για τα οποία είμαστε περήφανοι.

Δεν είμαστε όμως καθόλου περήφανοι για αυτό που βλέπουμε γυρνώντας αυτές τις μέρες στον κάμπο και στα βουνά μας.