Δυστυχία σου Ελλάς...

Γράφει ο Τρύφων Ούρδας

Ο «έρμος» ο ξένος, άκουσε και διάβασε τα πάντα για την Ελλάδα. Ιδιαίτερα των τελευταίων ετών. Για απάτες, καταχρήσεις, σπατάλες του δημοσίου χρήματος, για «μπαρμπάδες στην Κορώνη» που βολεύουν και βολεύονται, για «ψεύτικα λόγια και μεγάλα» πολιτικών και άλλων, για λίστες Λαγκάρντ φοροφυγάδων, σκάνδαλα Κοσκοτά, Βατοπέδια, Ζήμενς, Νοβάρτις και ένα σωρό άλλα.

Δεν μπορούσε όμως να χωρέσει ο νους του, πώς έγιναν τόσα μεγάλα «κατορθώματα» από κάποιους ανθρώπους, που έλεγαν ότι επινόησαν τη Δημοκρατία, καλλιέργησαν την αρετή και τη γενναιότητα, την ανδρεία και το φιλότιμο, ήρωες νίκησαν στους Μαραθώνες στις Θερμοπύλες και στις Σαλαμίνες, είπαν ΟΧΙ το 1940 και με άλλα τέτοια τέλος πάντων να λάμπουν σαν διαμάντια στην ένδοξη ιστορία του Έθνους τους!

-Λοιπόν, είπε μια μέρα από μέσα του. Τέρμα οι αμφιβολίες! Αύριο ξεκινάω για το Κράτος αυτό. Να μάθω επιτέλους από κοντά τι συμβαίνει σήμερα. Και σαν κοινωνιολόγος- αναλυτής επιστήμονας που ήταν, άρπαξε την τσάντα του, έβαλε μέσα τις σημειώσεις του, πήρε το αεροπλάνο και πέταξε την άλλη μέρα για την Αθήνα. Την «κατ εξοχήν» όπως την έφεραν πρωτεύουσα «όλων των κακώς κειμένων και απανταχού της Ελλάδος, αθλίως και ανορθοδόξως τεκταινομένων»!

Όταν έφτασε, σκέφτηκε την πρώτη μέρα να πάει στο Υπουργείο Προστασίας του πολίτη. Τον έτρωγε η περιέργεια, πώς αυτό σαν εκτελεστική εξουσία που ήταν, προστατεύει τους πολίτες, στην εργασία τους, στις μετακινήσεις τους και γενικά στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους... Όμως έπεσε από τα σύννεφα όταν άκουσε:

-Δεν μπορείς φίλε να πας στο Υπουργείο. Αποκλείστηκε από απεργούς δημοσίους υπαλλήλους, που ζητάνε αύξηση του μισθού τους. Παρά δίπλα και άλλοι απεργοί, έκλεισαν τους δρόμους και ζητάνε «σώνει και καλά» από αυτό να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, από προσωρινοί που εργάζονται τώρα στις Υπηρεσίες τους Μαζί και πίσω από αυτούς αναρχικοί, χωρίς λόγο σπάζουν, ρημάζουν, καταστρέφουν, σπίτια, καταστήματα, δημόσια κτίρια, τράπεζες και…αμέριμνους περαστικούς!

-Ναι αλλά εγώ, διαμαρτυρήθηκε ο ξένος, θέλω να πάω στον προορισμό μου. Δεν έχω σχέση με ό,τι γίνεται!

-Άντε άνθρωπέ μου, του ξαναείπαν. Άντε τράβα και κάτσε στο ξενοδοχείο σου, μη σου έρθει καμιά αδέσποτη σφαίρα ή πέτρα στο κεφάλι και αντί για το Υπουργείο που θέλεις να πας, βρεθείς το λιγότερο σε… κανένα Νοσοκομείο! Πήγαινε άλλη μέρα στο Υπουργείο…

Δαγκώθηκε ο φουκαράς ο «περιηγητής», σαν άκουσε όλα όσα τον συμβούλεψαν. Τι να κάνει τα μάζεψε και επέστρεψε στο ξενοδοχείο για να προετοιμάσει την περιήγησή του την επόμενη μέρα.

Πράγματι την επόμενη μέρα, αφού βεβαιώθηκε πως οι δρόμοι ήταν ανοιχτοί, σκέφτηκε να πάει να δει πώς λειτουργούν οι Δημόσιες Υπηρεσίες. Να διαπιστώσει το βαθμό που εξυπηρετούνται οι πολίτες και φυσικά να μάθει για το επίπεδο μόρφωσης-εκπαίδευσης και προσφοράς, όλων εκείνων των ανθρώπων που τάχτηκαν να τους υπηρετούν!

Όταν επιτέλους βρήκε μια Δημόσια Υπηρεσία, μπήκε μέσα και ζήτησε να δει τον Προϊστάμενό, για να πάρει από τον ίδιο τις πληροφορίες που ήθελε. Αφού περίμενε αρκετή ώρα έξω από την πόρτα του, γιατί ο Προϊστάμενος είχε άλλους στο Γραφείο, ήρθε και η δική του η σειρά και μπήκε.

Εκεί, προς νέα έκπληξή του, έμαθε πως αυτός δεν είχε και καμιά ιδιαίτερη μόρφωση. Με τις βασικές του σπουδές, νυχτοφύλακας δούλευε πρώτα ο άνθρωπος σε ένα Ίδρυμα και ύστερα, μετά από συνδικαλιστική δράση και «θρίαμβο» του κόμματος που υποστήριζε στις εκλογές, έγινε «κανονικά και με το νόμο» δημόσιος υπάλληλος και με τη «βούλα» του Κράτους. Ακολούθως δε, με τα χρόνια υπηρεσίας και με την «εύνοια» των εκάστοτε κυβερνώντων, πήρε «επάξια» τη θέση αυτή που κατέχει και φυσικά μετά από την «εξόντωση» όλων των άλλων ομοίων του που τη διεκδικούσαν!

Τώρα μάλιστα, μετά από τόσα χρόνια είπε, πως περιμένει και τη σύνταξή του. Γι αυτό δεν χρειάζεται πολύ να δουλεύει! Έτσι γίνεται εδώ τόνισε του ξένου. Όποιος βγαίνει στη σύνταξη, για δυο-τρία χρόνια πριν το τέλος δεν εργάζεται. Φτάνει που δούλεψε σκληρά τα προηγούμενα χρόνια!

Πολύ προβληματισμένος και με ένα σωρό ερωτηματικά, τα ξαναμάζεψε ο «θρασύτατος» σε τέτοιου είδους περιηγήσεις και μάλιστα σε τέτοιες Χώρες ξένος περιηγητής και επέστρεψε στο ξενοδοχείο του. Ξάπλωσε στο κρεβάτι του και κοιτάζοντας το ταβάνι του ήρθε μια ιδέα. Το επόμενο διάστημα να βγει έξω από την πρωτεύουσα και να πάει να δει, τι γίνεται και εκεί έξω στην επαρχία, που δεν υπάρχει τόση βαβούρα.

Έτσι την άλλη μέρα πήρε το τρένο και σταμάτησε στον πρώτο Δήμο που αυτό έκανε τη στάση του. Μπήκε στο κτήριο και χωρίς χρονοτριβή, ζήτησε να δει το Δήμαρχο και να του πει το σκοπό της επίσκεψής του.

-Αδύνατον του είπαν! Ο Δήμαρχος δεν ασκεί πια τα καθήκοντά του. Κατηγορήθηκε ότι «έκλεψε» το Δήμο! Γι αυτό τώρα μαζί με το διαχειριστή και ταμία του, βρίσκονται στα δικαστήρια. Εδώ και τόσα χρόνια προσπαθούν οι δικαστές να τους βάλουν «μέσα», όμως αυτοί ξεφεύγουν με νομικίστικα τερτίπια και άλλα «παραθυράκια» της Δικαιοσύνης! Δεν μπορεί όμως τον διαβεβαίωσαν... Κάποια μέρα με τους «υψηλά ισταμένους» που έχει, κυρίως ο Δήμαρχος, θα τους απαλλάξουν από κάθε κατηγορία και «ήρωας» πια, θα ζητήσει την επανεκλογή του ο «καλός» μας Δήμαρχος στο Δήμο!

Τα «έχασε» ο ξένος επισκέπτης με όλα αυτά που άκουσε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και περισσότερο του έγιναν «κάγκελο» οι τρίχες στο κεφάλι του, όταν άκουσε ότι ο Δήμαρχος, σαν «γατόνι» που ήταν, έβγαινε εκεί για τριάντα χρόνια και κανένας άλλος δεν μπορούσε να του φάει τη θέση. Έσκυψε το κεφάλι και πάνω στη σαστιμάρα του μπόρεσε να κάνει μια τελευταία ερώτηση: -Τι επαγγέλλεται ο Δήμαρχος;

-Α! του είπαν. Τίποτα! Από μικρός «σπούδασε» και τον «σπούδαζε» το Κόμμα. Μάλιστα ήταν τόσο καλός στις σπουδές του εδώ, που ο Αρχηγός και Ιδρυτής του Κόμματος, εκτιμώντας τις ιδιαίτερες ικανότητές του, του βάφτισε και το ένα από τα παιδιά του!

Βγαίνοντας και από αυτό το κατάστημα, σχεδόν με πυρετό από όσα άκουσε και έμαθε ο «ταλαίπωρος» ξένος, πετάχτηκε στο απέναντι πεζοδρόμιο, όπου ήταν ένα άλλο Γραφείο. Εκείνο του βουλευτού του Νομού. Η ταμπέλα από έξω, έγραφε με κεφαλαία γράμματα το όνομά του.

Από την ανοιχτή πόρτα μπήκε μέσα και πριν προλάβει να μιλήσει και να πει το σκοπό της επίσκεψής του, τον πρόλαβε κάποιος που βγήκε από ένα μικρό χολ. Ο τύπος αυτός, γελαστός και με κάποια δόση υπερηφάνειας άρχισε να του λέει:

-Φίλε και σύντροφε. Η υπόθεσή σας που τέθηκε υπόψη του κυρίου «Βολευτού», έλαβε τέλος! Το παιδί σου και «δικό μας» παιδί βέβαια, «βολεύτηκε» εκεί που πρέπει. Τακτοποιήθηκε πια και μην ανησυχείτε καθόλου!

Γουάτ, απάντησε ο ξένος. Άι ντόντ νόου!

-Αμάν, τσίριξε εμβρόντητος ο άλλος, που προφανώς ήταν κάποιος κολλητός του βουλευτή και καταλαβαίνοντας πως έπεσε σε γκάφα, μιλώντας σε άσχετο άνθρωπο. Ποιος είσαι εσύ ρε χριστιανέ μου που μπήκες μέσα άρχισε να του φωνάζει αναψοκοκκινισμένος και σε πέρασα για τον… τον πιστό ψηφοφόρο μας..!

Μέχρι να συνεννοηθούν, για το τι ακριβώς ζητούσε ο ένας που μπήκε στο γραφείο του βουλευτή και ο άλλος που έπεσε σε «λακκούβα», περνώντας τον ξένο για Έλληνα ψηφοφόρο του βουλευτή, που μάλλον του υποσχέθηκαν «ανταλλάγματα» για προηγούμενη προεκλογική του βοήθεια, έφτασε και το βράδυ.

Η νύχτα που ακολούθησε, θολή και συννεφιασμένη στην καρδιά του περιπλανώμενου αλλοδαπού επιστήμονα, για όλο αυτό το ταξίδι του στη Χώρα του «Περικλή» και του «Καραγκιόζη», τον βρήκε πάλι στο ξενοδοχείο που έμενε.

Πήρε χαρτί και μολύβι για να γράψει τις εντυπώσεις του. Μπερδεύτηκε, προβληματίστηκε, απελπίστηκε, άκρη δεν βρήκε! Τόσο, που στο τέλος δεν ήθελε να γράψει τίποτα! Ωστόσο όμως έκανε κουράγιο και με το τρεμάμενο χέρι του έγραψε:

«Δυστυχία σου Ελλάς με τα τέκνα που γεννάς..!»

-Ε! του φώναξαν τότε κάποιοι από «μέσα». Μην κλέβεις τις «δόξες» μας! Αυτά μας τα είπαν άλλοι πιο μπροστά. Και μάλιστα δικοί μας. Εσύ έρχεσαι τελευταίος και καταϊδρωμένος!

ΤΡΥΦΩΝ ΟΥΡΔΑΣ