Η Χαρούλα Αλεξίου αποχωρεί από το τραγούδι: «Δεν με "ακούει" η φωνή μου πια, σταματώ»

Η αγαπημένη ερμηνεύτρια ανακοίνωσε το τέλος της επικής -διάρκειας μισού αιώνα!- καριέρας της στο Πεντάγραμμο. «Μπορεί κι εγώ να τη σαμποτάρισα τη φωνή μου. Οταν κατάλαβα ότι δεν αποδίδει πια, ίσως της “έσκαψα” λίγο παραπάνω το έδαφος» είπε.

Στα 69 της χρόνια και έπειτα από μια επική δισκογραφία και πορεία στο ελληνικό τραγούδι, που ξεκίνησε από το 1970 με το θρυλικό «Οταν πίνει μια γυναίκα» και έφτασε ως τις μέρες μας –τελευταία της δουλειά «Τα τραγούδια της ξενιτιάς»–, η Χαρούλα Αλεξίου ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας της. Είναι το τέλος μιας ολόκληρης εποχής, το οποίο ανακοίνωσε σε μια εκ βαθέων συνέντευξή της στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, μιλώντας στον Φώτη Απέργη, στην εκπομπή «Η κατάλληλη ώρα».

«Δεν με “ακούει” η φωνή μου πια, είναι καλύτερο να σταματήσω», είπε χαρακτηριστικά, επιβεβαιώνοντας το τέλος μιας μακράς πορείας γεμάτης επιτυχίες.

«Δεν μπορώ να τραγουδήσω όπως παλιά και δεν καταδέχομαι να συνεχίσω αν δεν μπορώ να το κάνω καλά. Μπορεί να με ακούσετε να λέω σε λίγο καιρό ένα ντουέτο που έκανα με τη Γιασμίν Λεβί, που έχω γράψει τους στίχους στα ελληνικά και εκείνη στα ισπανικά, αλλά δε με “ακούει” η φωνή μου πια. Είπα ότι είναι καλύτερο να σταματήσω, δεν είναι σωστό» είπε η ίδια.

«Στο “Χειρόγραφο” υπήρχε ήδη το πρόβλημα. Ηταν το τελευταίο μουσικό που έκανα. Οταν με κάλεσε ο Μικρούτσικος στους Βράχους, του είπα “δεν τραγουδάω, Θάνο μου, πια, αλλά θα είμαι εκεί για σένα”. Πήρα λίγο θάρρος, μετά συνεργάστηκα με τον Ξαρχάκο και ύστερα πήρα την οριστική απόφαση. Οτι δε σου αξίζει να συνεχίσεις. Δεν ήταν κάτι απλό, βεβαίως και το πένθησα», συμπλήρωσε.

«Μπορεί κι εγώ να τη σαμποτάρισα τη φωνή μου. Οταν κατάλαβα ότι δεν αποδίδει πια, ίσως της “έσκαψα” λίγο παραπάνω το έδαφος. Αρνήθηκα να κάνω μαθήματα, αλλά είπα πως υπάρχει μια φυσική φθορά όπως υπάρχει σε όλα τα πράγματα» εξήγησε και σαν να απευθυνόταν στον εαυτό της, είπε: «Σεβάσου αυτό που έχεις κάνει μέχρι τώρα».

«Οχι, δεν γράφω πια. Οταν και αν γράψω, θα έχει περάσει κάποιος χρόνος μέχρι τότε. Γιατί αυτόματα, όταν γράψω ένα τραγούδι, μου βγαίνει να το τραγουδήσω. Ασ’ το».

Οπως είπε ακόμη, «θέλω να δεχθώ τον εαυτό μου όπως είναι τώρα. Νιώθω χορτάτη, έχω χορτάσει από ωραία πράγματα, από επιβεβαίωση, από επιβράβευση. Αγαπώ τα περισσότερα από όσα έχω κάνει. Αισθάνομαι όμορφα για τους ανθρώπους που έχουν υπάρξει στη ζωή μου, ακόμη κι αν δεν ζω μαζί τους πια, αγαπώ τους ανθρώπους με τους οποίους έχω συνεργαστεί. Λυπάμαι όταν χάνω ανθρώπους. Θα ήθελα να αλητέψω, ναι. Δεν το έκανα ποτέ, δεν το κάνω πια γιατί δεν είμαι νέα, να κάνω αυτά που δεν έκανα ως πιτσιρίκα. Είναι μια ζωή που δεν έζησα αυτή».