Στο σκοτάδι... απαντάμε πάντα με φως!

Του Κωνσταντίνου Τσόρμπα

Ένα "γιατί" πλανάται πάνω από το κεφάλι πολλών, ίσως και όλων των πολιτών της χώρας μας, μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Η αμαξοστοιχία InterCity, με αφετηρία την Αθήνα και τελικό προορισμό την Θεσσαλονίκη, το βράδυ της Τρίτης 28/2/23 συγκρούστηκε με διερχόμενο φορτηγό τρένο. Αποτέλεσμα της συντριβής ήταν από την μια πλευρά του επιβατικού τρένου, ο θανάσιμος τραυματισμός πολλών εκ των επιβατών ενώ πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν και άλλοι τόσοι είναι σε σοκ. Σε σοκ βρισκόμαστε όλοι μας, αφού το γεγονός δεν μας άφησε ανεπηρέαστους! Από την άλλη πλευρά, στο φορτηγό τρένο καταστράφηκαν κάποια από τα container που μετέφεραν εμπορεύματα, μικρότερης σημασίας πρόβλημα, αλλά αξίζει να σημειωθεί.

Με μια πρώτη ματιά η τραγωδία προέκυψε μετά από ανθρώπινο λάθος. Το λάθος του σταθμάρχη να στείλει την επιβατική αμαξοστοιχία σε λάθος πλευρά, αυτή που κινούταν το φορτηγό τρένο. Μετά από 12 λεπτά πορείας σε λάθος γραμμή, τα δύο τρένα συγκρούστηκαν στην περιοχή των Τεμπών στέλνοντας επιβάτες στο θάνατο και βυθίζοντας πολλές οικογένειες και μια ολόκληρη χώρα στο πένθος.

Μέσα στο σοκ των ημερών και το σκοτάδι... Κάπου φάνηκε το φως ! Ήρθε από το μεγαλείο ψυχής ενός νεαρού που έχασε τον μόλις 15 ετών αδερφό του και τον πατέρα του. Κατά την διάρκεια των δηλώσεων του στα τηλεοπτικά δίκτυα, έκανε σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να κατηγορούμε έναν μόνο άνθρωπο, δεν είναι δυνατόν εν έτει 2023 να αφήνουμε την τύχη τόσων ανθρώπων σε έναν άνθρωπο και ύστερα να του χρεώνουμε " ανθρώπινο λάθος". Αυτό που λείπει είναι η ύπαρξη δομών που θα το απέτρεπαν. Το μεγαλείο της ψυχής του, να μην χρεώσει το 100% σε έναν μόνο άνθρωπο και την άτυχη στιγμή, αλλά να εκθέσει με αξιοπρέπεια το πρόβλημα των ανύπαρκτων δομών.

Μίλησε με ειλικρίνεια. Έκανε κάτι που δεν έκαναν όλοι όσοι έχουν ευθύνη. Όλοι όσοι ακόμα και τώρα πετούν την ευθύνη σε άλλον, στον επόμενο.

Το φως ήρθε επίσης και από τους ήρωες, φύλακες άγγελοι πολλών, από όλους αυτούς που έσπευσαν να βοηθήσουν τους συνεπιβάτες τους παρόλες τις δυσκολίες, τις υψηλές θερμοκρασίες και την δυσκολία της κατάστασης κατά την στιγμή της σύγκρουσης.

-Ναι!, Το ζήτημα της ανάληψης της ευθύνης είναι πρόβλημα στην χώρα μας.

Προβληματική διαχείριση, προβληματική αντιμετώπιση - τραγικό φινάλε!

Γράφω και συγκινούμαι φέρνοντας στην θύμησή μου ένα περιστατικό πριν 3 χρόνια με τρένο της γραμμής Έδεσσα - Θεσσαλονίκη, όταν πήρα το τρένο της γραμμής αυτής από ενδιάμεσο σταθμό και σε δύο στάσεις αργότερα, στο σταθμό της Βέροιας το τρένο ακινητοποιήθηκε και ο οδηγός μας ενημέρωσε πως το τρένο μπήκε σε λάθος γραμμή, σε αυτή του ερχόμενου τρένου από Θεσσαλονίκη και για αυτόν τον λόγο θα υπάρξει καθυστέρηση. Τα συναισθήματά μου μετά από αυτή την ανακοίνωση ήταν η αγανάκτηση και ο εκνευρισμός και αυτό γιατί εξαιτίας της καθυστέρησης θα έχανα ένα άλλο δρομολόγιο και θα καθυστερούσα το λιγότερο 2 ώρες για να φτάσω στον προορισμό μου. Τρία χρόνια αργότερα, ευγνωμονώ τον έμπειρο μηχανοδηγό που κατάλαβε νωρίς ότι βρισκόταν στην λάθος γραμμή και ακινητοποίησε το τρένο κι ας έχασα χρόνο και ας άργησα να φτάσω στον προορισμό μου!

~ την ίδια μέρα, νωρίτερα την Τρίτη, ο ίδιος σταθμάρχης μπέρδεψε και τη γραμμή σε ένα τοπικό τρένο στη Λάρισα. Ο μηχανοδηγός του τρένου αντιλήφθηκε την λάθος πορεία και ενημέρωσε το σταθμάρχη προκειμένου να αποκατασταθεί το πρόβλημα και να μπει στη σωστή τροχιά. Τι σημαίνει αυτό, απειρία;

Άρα, καταλαβαίνουμε ότι το πρόβλημα ήταν σύνηθες; 

Υπήρχαν οι ελλείψεις των συστημάτων, οι ελλείψεις σε έμπειρο προσωπικό, οι ελλείψεις σε σύγχρονες δομές που θα απέτρεπαν το δυστύχημα από ανθρώπινο λάθος. Από ότι φαίνεται ο Ελληνικός σιδηρόδρομος ήταν ελλιπής.

Αναρωτιέμαι... Πόσο δύσκολο είναι κάποιοι άνθρωποι να παραδεχτούν την προβληματική κατάσταση που επέφεραν... Γιατί βυθίζουν μία ολόκληρη κοινωνία στην οργή... Πόσο εύκολα μπορούμε να συνεισφέρουμε για το κοινό καλό... Μπορούμε τελικά να σώσουμε όλοι μαζί αυτή την κατάσταση και να μην ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο...

Το μόνο σίγουρο και κλείνω με αυτό, είναι ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχάσουμε το τραγικό γεγονός, τα θύματά του, να τηρήσουμε το "αιωνία η μνήμη των νεκρών".

Να θυμάστε κάτι, στο σκοτάδι απαντάμε με φως (Ν. Καζαντζάκης). Ας μη βρωμίσουν οι ψυχές μας με δόλια συναισθήματα.