Τέμπη: Συγκλονίζει η Βασιλική Κόκκαλη για την Ιφιγένεια Μήτσκα από τα Γιαννιτσά - «Θα βγούμε κοριτσάκι μου, θα βγούμε»

Ο σπαρακτικός διάλογος που είχε η Βασιλική Κόκκαλη με την Ιφιγένεια Μήτσκα, λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή.

Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία της Βασιλικής Κόκκαλη, η οποία επέβαινε στο τρίτο βαγόνι της επιβατικής αμαξοστοιχίας που ενεπλάκη στο δυστύχημα στα Τέμπη τον Φεβρουάριο του 2023.

Η επιζήσασα του τραγικού δυστυχήματος,που κόστισε την ζωή 57 ανθρώπων, παραχώρησε συνέντευξη στην ελληνική έκδοση της «Deutsche Welle» και την δημοσιογράφο Μαρία Ρηγούτσου.

«Είμαι μία εκ των επιζώντων. Βρισκόμουν στο τρίτο βαγόνι. Ταξίδευα. Δεν καθόμουνα στη θέση στην οποία έγραφε το εισιτήριό μου. Είχα πάει λίγο πιο πίσω, γιατί βρήκα πρίζα για να φορτίσω το κινητό μου. Δεν πρόλαβα στην ουσία να καθίσω στο κάθισμά μου, έβγαλα το παλτό μου και ετοιμαζόμουν να πάρω την κόρη μου τηλέφωνο για να της πω ότι θα καθυστερήσουμε. Με το που ξεκινάει το τρένο, σε πολύ λίγο χρόνο, φεύγω με δύναμη στο απέναντι κάθισμα. «Τι είναι αυτό;», σκέφτηκα. Επανέρχομαι στη θέση μου. Δεν προλαβαίνω να ακουμπήσω την πλάτη μου. Έρχεται δεύτερο φρενάρισμα. Ξανά φεύγω πάλι μπροστά. Επανέρχομαι. Και τρίτο φρενάρισμα. Στο τρίτο φρενάρισμα έφυγα με το κεφάλι και βρέθηκα έξω στο χώμα, εγκλωβισμένη», είπε αρχικά η κ. Κόκκαλη.

«Έβλεπα το βαγόνι που καιγόταν με τα παιδιά»

Και συνέχισε λέγοντας: «Ήμουνα ανάσκελα, έβλεπα το βαγόνι που καιγόταν με τα παιδιά. Εγώ παρέμεινα εγκλωβισμένη εκεί, αλλά και άλλοι. Ήταν η Ιφιγένεια Μήτσκα, το κοριτσάκι από τα Γιαννιτσά. Κάποια στιγμή με ρώτησε «Θα βγούμε;». Λέω «κοριτσάκι μου, θα βγούμε, θα έρθει βοήθεια. Δεν μπορεί σε ένα τέτοιο δυστύχημα να μην εμφανιστεί βοήθεια». Εμένα ήρθαν δύο φοιτητές και με βοηθήσανε, τράβηξαν πράγματα, αυτοί με σήκωσαν. Άρχισα να ψάχνω το κινητό μου, γιατί ήταν σκοτάδι. Το βαγόνι είχε διαλυθεί εντελώς. Δεν υπήρχε. Στην ουσία δεν μπορούσες να περπατήσεις. Έφευγες με την κλίση που είχε πάρει, έφευγες κάτω… Έβαλα έναν φοιτητή και έσπασε το παράθυρο, το μικρό που είναι τελευταίο στο βαγόνι πίσω-πίσω και λέω θα τους βγάζουμε από δω, θα μείνω κι εγώ, δεν θα κατέβω, θα βοηθάω με τον φακό μου, κάτι άλλο δεν μπορώ να κάνω».

Η Βασιλική Κόκκαλη είπε ότι έμεινε 35 με 40 λεπτά μέσα στο βαγόνι και μέσα στο βαγόνι δεν μπορούσε να πάρει αναπνοή. «Ήταν απίστευτη η οσμή. Δεν ήτανε μυρωδιά φωτιάς, δεν είχε να κάνει αυτό με τη συνηθισμένη φωτιά, με βαλίτσες που καίγονται, με πλαστικά, με καλώδια. Ήταν κάτι άλλο. Ήταν χημικό, δηλαδή ένιωθες να καίγεται το εσωτερικό σου».

«Αυτό το δυστύχημα ήταν ένα συνεχόμενο έγκλημα»

Στη συνέχεια επισήμανε ότι «το παράπονό μου ακόμη και σήμερα είναι ότι δεν υπήρξε βοήθεια», καθώς, σύμφωνα με την ίδια, σωστικά συνεργεία δεν ήρθαν άμεσα. «Εγώ μπορώ να δεχτώ, ας πούμε, ότι το δυστύχημα ήταν ανθρώπινο λάθος, να το πω κι έτσι, που δεν ήταν ανθρώπινο λάθος με όλες αυτές τις παραλείψεις, έτσι; Αλλά ας πούμε ότι αυτό ήταν ανθρώπινο λάθος, η συνέχεια; Αυτό το δυστύχημα ήταν ένα συνεχόμενο έγκλημα».

«Δεν μπορώ να διανοηθώ όλο αυτό που έγινε, με την έννοια του ότι άφησαν ανθρώπους να πεθάνουν αβοήθητοι. Αυτή η κοπέλα που ήταν δίπλα μου εγκλωβισμένη», είπε και μίλησε για την Ιφιγένεια, η οποία βρέθηκε δύο ημέρες μετά.

«Αυτή η κοπέλα η οποία ήταν δίπλα μου εγκλωβισμένη, η Ιφιγένεια, και θα έχω και θα το λέω και θα το φωνάζω μέχρι να πεθάνω. Η κοπέλα ζούσε. Μπήκε ο φίλος της με ένα παιδί του Εμπορικού Ναυτικού και την απεγκλώβισαν από το σημείο που ήταν εγκλωβισμένη. Τράβηξαν λαμαρίνες. Το βγάλανε το κορίτσι και το πήγανε στα παράθυρα, εκεί που κατεβαίναμε εμείς. Αλλά επειδή ήταν πολύ μεγάλο το ύψος και η κοπέλα είχε χάσει τις αισθήσεις της, τη βάλανε δίπλα στα παράθυρα και ζήτησαν βοήθεια. Βγήκαν έξω και ζήτησαν βοήθεια για να την απεγκλωβίσουν. Μόνο που δεν πήγανε ποτέ. Η κοπέλα βρέθηκε δύο μέρες μετά. Γιατί να βρεθεί δύο μέρες μετά; Έπρεπε να πάει ειδική μονάδα. Πώς να βγάλεις ένα κορίτσι, το οποίο δεν έχει τις αισθήσεις του, από ένα παραθυράκι χωρίς εξοπλισμό, χωρίς τίποτε. Τέσσερα μέτρα ύψος από το σημείο που είχε γείρει το βαγόνι, δεν υπήρχε άλλος τρόπος να βγεις από την άλλη μεριά του βαγονιού 3».

«Δεν υπάρχει περίπτωση μια τέτοια έκρηξη, μια τέτοια φωτιά να οφείλεται ούτε σε λαδάκια που λένε αυτοί»

«Δεν υπάρχει περίπτωση μια τέτοια έκρηξη, μια τέτοια φωτιά να οφείλεται ούτε σε λαδάκια που λένε αυτοί, ούτε σε οτιδήποτε άλλο», σημείωσε όταν ρωτήθηκε από τη δημοσιογράφο για την συγκάλυψη.

«Όταν κατέβηκα εγώ από το βαγόνι, τριάντα πέντε λεπτά μετά, ήρθε ένα παλικάρι, από το μπροστινό μέρος του τρένου. Το παλικάρι αποδείχτηκε ότι πέθανε μετά, στην πορεία. Γλίτωσε τις συγκρούσεις, γλίτωσε την πρώτη φωτιά. Έτρεχε από τα πρώτα βαγόνια προς το 3 πανικόβλητος και ζητούσε βοήθεια για το κορίτσι του. Έλεγε «Η κοπέλα μου έχει χτυπήσει σοβαρά στη σπονδυλική στήλη. Σας παρακαλώ, βοηθήστε με, δεν είχε έρθει διασώστης», έλεγε. Δεν είχε έρθει διασώστης, δεν είχε έρθει κανείς. Γύρισε ξανά το παιδί πίσω τρέχοντας. Δεν είχε κάτι. Δεν φαινόταν να είναι τραυματισμένος.

Βγήκανε κι από το βαγόνι 2, βγήκανε κι από το βαγόνι 1, γλίτωσαν. Βγήκανε πάρα πολλοί άνθρωποι, γιατί άνοιξε τρύπα και πέρασαν από κάτω. Δηλαδή με τη σύγκρουση και με την έκρηξη που έγινε άνοιξε τρύπα κάτω στο πάτωμα και πέρναγαν από κάτω, και από το κυλικείο γλίτωσαν.

Αλλά αυτό που λέω τώρα είναι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήρθε, ζήτησε βοήθεια που απαιτεί κάποιον χρόνο αυτό για να διασχίσεις την απόσταση από τα πρώτα βαγόνια, να έρθεις πίσω. Ήρθε τρέχοντας και ζήτησε βοήθεια. Έφυγε, γύρισε πίσω. Επίσης τις πρώτες μέρες δεν ήθελα να βλέπω, δεν ήθελα να ανοίγω τηλεόραση, δεν ήθελα να έχω επαφή με το αντικείμενο και περίπου 10 μέρες μετά άνοιξα τηλεόραση και το πρώτο πράγμα που είδα ήταν τον άνθρωπο αυτόν στους νεκρούς, και μάλιστα απανθρακωμένο. Και λέω, «Δεν γίνεται ρε παιδιά», λέω στην κόρη μου, «όχι, όχι, όχι», της λέω. Αυτός ο άνθρωπος ζούσε, δεν υπάρχει περίπτωση να κάηκε, και αυτός τελικά βρέθηκε έξω από το τρένο μετά την έκρηξη».

Ενώ, τέλος, τόνισε: «Όταν το είπα στον εφέτη ανακριτή, μου λέει «Όχι, τι είναι αυτά, είστε σίγουρη;». Όπως μου είπε και «με την Ιφιγένεια μιλούσες μαζί της, αλλά αυτή πέθανε», μου λέει «από συντριπτικό κάταγμα στον αυχένα». «Όχι, δεν πέθανε από συντριπτικό κάταγμα στον αυχένα», του λέω. «Τώρα, βγάλτε μου την ιατροδικαστική έκθεση της κοπέλας και πείτε μου από τι πέθανε; Έχω δικαίωμα να μάθω». Και όταν έβγαλε την ιατροδικαστική, μετά από μεγάλη πίεση, γυρίζει και μου λέει ότι πέθανε «από εσωτερική αιμορραγία». «Μπράβο», λέω, «την αφήσανε να πεθάνει; Τα θερμά μου συγχαρητήρια». «Εγώ», λέω, «ξέρω από τι πέθανε η κοπέλα». Δεν ήξερα τα αίτια, αλλά ξέρω σίγουρα ότι δεν πέθανε ακαριαία. Ξέρω σίγουρα ότι ζούσε δύο ώρες μετά. Και αν υπήρχε άμεση επέμβαση των σωστικών συνεργείων, η κοπέλα ίσως να ζούσε».