Τι είναι πια αυτή η αυτοεκτίμηση; Επηρεάζει την ζωή μας και τις αποφάσεις μας;

Το αίσθημα της αυτοεκτίμησης μας βοηθάει να δίνουμε λύσεις σε διάφορους προβληματισμούς μας και να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις στην καθημερινότητα μας

Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι αυτοεκτίμηση είναι όλες οι σκέψεις που έχουμε για τον εαυτό μας, και οι θετικές και οι αρνητικές, η συνολική εικόνα του εαυτού μας.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση βρίσκεται εκεί όπου υπερτερούν οι αρνητικές σκέψεις και η υψηλή στην αντίθετη πλευρά. Οι σκέψεις αυτές καθορίζονται από τις εμπειρίες μας και τις σχέσεις με τους δικούς μας ανθρώπους. Έτσι καθορίζεται και η στάση ζωής μας. Εάν οι εμπειρίες μας χαρακτηρίζονται από ενθάρρυνση, θερμότητα, ενδιαφέρον για εμάς τότε το πιο πιθανό είναι να έχουμε μια θετική εικόνα του εαυτού μας και έτσι να χαρακτηριζόμαστε από υψηλή αυτοεκτίμηση. Εάν όμως οι εμπειρίες μας χαρακτηρίζονται από έλλειψη ενθάρρυνσης και προσοχής, ψυχρότητα, εχθρότητα και κριτική τότε το πιο πιθανό είναι να έχουμε μια αρνητική εικόνα του εαυτού μας και έτσι να χαρακτηριζόμαστε από χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Διπροσωπία: Μία λέξη, αλλά πολλά τα πρόσωπα που την φορούν

Η διπροσωπία φοριέται πολύ στις μέρες μας, είναι και εύκολο καθώς αφήσαμε τις σχέσεις μας να στηρίζονται στα ηλεκτρονικά μέσα, όπου μπορούμε να υποκρινόμαστε με ευκολία

Διπρόσωπος, κυριολεκτικά σημαίνει αυτός που έχει δύο πρόσωπα και μεταφορικά ο υποκριτής. Υπήρχε και ρωμαϊκός θεός με το όνομα Ιανός που ήταν διπρόσωπος.

Στη ζωή μου ήμουν πάντα ρομαντικός άνθρωπος! Πάντα πίστευα ότι ο διπλανός μου, είτε είναι φίλος μου, είτε είναι συνάδελφος μου, είτε σύντροφός μου έχει μόνο μια πλευρά προς τον συνάνθρωπο του, την θετική του, και την αρνητική του πλευρά την εμφάνιζε μόνο στις δυσκολίες τις προσωπικές του. Υπάρχουν όμως αυτοί οι άνθρωποι; Ή ήμουν πολύ ρομαντική εγώ και δεν έβλεπα ότι σπανίζουν στις μέρες μας; Θα ήθελα πολύ να υπάρχουν μόνο ανιδιοτελείς σχέσεις και αγάπες, αλλά υπάρχουν;

Διαδίκτυο: Μέσο επικοινωνίας ή μέσο απομόνωσης;

Διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο

Τελικά πόσο ενημερωμένοι είμαστε για αυτά; Γνωρίζουμε τις θετικές/αρνητικές επιδράσεις τους, αλλά και τους κινδύνους που κρύβει η χρήση τους;

Σκέφτηκα να γράψω αυτό το άρθρο με αφορμή μια επίσκεψη που είχα σε ένα συγγενικό μου σπίτι. Η οικογένεια έχει δύο παιδιά ηλικίας 13 ετών κορίτσι και 9 ετών αγόρι. Καθ’ όλη την διάρκεια της επίσκεψης και τα δύο παιδιά ήταν προσηλωμένα στο κινητό και τον υπολογιστή, με μια ανταλλαγή ηλεκτρονικών μέσων μεταξύ τους στο μισάωρο. Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση δεν είναι το γεγονός αυτό καθαυτό διότι το συναντάμε συχνά, αλλά το ότι το κορίτσι συνομιλούσε και έπαιζε ένα παιχνίδι με μια φίλη της στο διπλανό διαμέρισμα, ακριβώς δίπλα της, ένας τοίχος τους χώριζε. Υπάρχει λέει κανόνας για τις επισκέψεις των παιδιών στα σπίτια, όσο αναφορά τις ώρες και την συχνότητα, και μάλιστα αυστηρός, αλλά κανόνας για το κινητό και τα παιχνίδια πουθενά. Γιατί λοιπόν δεν αφήνουμε τα παιδιά να βρίσκονται στα σπίτια μας; τι αποξένωση είναι αυτή που βιώνουμε; Δεν αφήνουμε ένα γειτονόπουλο να έρθει σπίτι μας να παίξει ή να συζητήσει ή να δει μια ταινία με το παιδί μας, αλλά αφήνουμε δεκάδες , μην πω εκατοντάδες, ανθρώπους να παίζουν και να συζητούν με το παιδί μας διαδικτυακά είτε τους γνωρίζει προσωπικά αυτούς τους ανθρώπους είτε όχι…